Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

ΤΟ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 5.12.1952

Σήμερα οι λαοί της ΕΣΣΔ μαζί με τους λαούς όλου του κόσμου σημειώνουν τη 15η επέτειο του Σταλινικού Συντάγματος.

Το Σταλινικό Σύνταγμα, που το σχέδιό του, ύστερα από πεντέμισι μηνών παλλαϊκή συζήτηση εισηγήθηκε ο σ. Στάλιν στο VIII έκτακτο συνέδριο των Σοβιέτ το Νοέμβρη του 1936 και εγκρίθηκε και ψηφίστηκε από το VIII συνέδριο των σοβιέτ στις 5 Δεκεμβρίου του 1936, είναι έκφραση και κατοχύρωση των μεγαλειώδικων νικών του σοβιετικού λαού που πραγματοποίησε με τη καθοδήγηση του μπολσεβίκικου κόμματος και την ισχυρή θέληση και το κολοσσιαίο οργανωτικό ταλέντο του εμπνευστή και καθοδηγητή των λαμπρών νικών του σ. Στάλιν. Είναι η έκφραση της νίκης του καινούργιου πάνω στο παλιό, του σοσιαλισμού πάνω στον καπιταλισμό. Της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο με το πέρασμα των μέσων παραγωγής στα χέρια του λαού, που ενώ στα χέρια των καπιταλιστών αποτελούν μέσα εκμετάλλευσης των εργαζομένων, τώρα δημιούργησαν τη βάση της σοσιαλιστικής οικονομίας όπου δεν βασιλεύει πια κρίση και ανεργία, αθλιότητα και καταστροφή, μα η δυνατότητα μιας εύπορης και πολιτισμένης ζωής για όλους τους πολίτες.

Δεν υπάρχουν πια δυο εχθρικές τάξεις, οι εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, που τα συμφέροντά τους συγκρούονται μα υπάρχουν δυο φιλικές τάξεις, οι εργάτες και οι αγρότες που χέρι με χέρι στέριωσαν το σοσιαλισμό και τώρα επιστρατεύουν τις δυνάμεις τους για καινούργιες νίκες, για την οικοδόμηση του κομμουνισμού.

Το Σταλινικό Σύνταγμα, είναι το πιο δημοκρατικό σύνταγμα σ' όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με το Σταλινικό σύνταγμα όλοι οι πολίτες ανεξάρτητα από έθνη και φυλές έχουν ίσα δικαιώματα στην οικονομική, κοινωνική, κρατική και εκπολιτιστική ζωή της κοινωνίας. Η ισοτιμία των πολιτών είναι νόμος απαράβατος. Όλοι έχουν ίσα εκλογικά δικαιώματα ανεξάρτητα από το αν μένουν «μόνιμα» ή «προσωρινά» σ' ένα μέρος, αν είναι άνδρας ή γυναίκα, ανεξάρτητα από την περιουσιακή του κατάσταση, από το αν είναι μορφωμένος ή όχι. Το Σταλινικό Σύνταγμα εξασφαλίζει το δικαίωμα της δουλειάς σ' όλους τους πολίτες, άνδρες και γυναίκες, που είναι ικανοί για δουλειά και την θεωρεί υποχρέωση και καθήκον τιμής σύμφωνα με την διατύπωση «όποιος δεν δουλεύει δεν τρώει». Κάθε σοβ. πολίτης έχει το δικαίωμα της ανάπαυσης, της μόρφωσης, της υλικής εξασφάλισης των γηρατειών κλπ. Εγγυάται την ελευθερία του λόγου του τύπου των συνελεύσεων, το απαραβίαστο της προσωπικής ελευθερίας και της κατοικίας. Το Σταλινικό Σύνταγμα παρέχει άσυλο σε ξένους πολίτες που διώκονται γιατί υπεράσπισαν τα συμφέροντα των εργαζομένων και γιατί πήραν μέρος σε εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες.

Δίπλα στα δικαιώματα του Πολίτη που κατοχυρώνει, το Σταλινικό σύνταγμα επιβάλλει σ' όλους τους πολίτες την υποχρέωση να σέβονται τους νόμους, να τηρούν την πειθαρχία στη δουλειά, να σέβονται, να φυλάν τη σοσιαλιστική ιδιοχτησία και να υπερασπίζονται τη σοσιαλιστική Πατρίδα.

Όλα αυτά τα δικαιώματα του Πολίτη, το Σταλινικό σύνταγμα, που προς τιμήν του δημιουργού του πήρε το όνομά του, δεν περιορίζεται μόνο να το διακηρύξει μα εξασφαλίζει και όλους τους όρους που είναι απαραίτητοι για την άσκησή τους.

Το δικαίωμα της δουλειάς εξασφαλίστηκε στην ΕΣΣΔ με την σχεδιασμένη οικονομία και την εξάλειψη της ανεργίας.

Η ΕΣΣΔ ξεμπέρδεψε μια για πάντα με τη μάστιγα αυτή που δέρνει όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Στην ΕΣΣΔ σήμερα εκδίδεται ο πιο προοδευτικός τύπος του κόσμου που φωτίζει τα προβλήματα των εργαζομένων και τους δείχνει το δρόμο για μεγαλύτερες νίκες. Λαμπρή έκφραση του δημοκρατικού πνεύματος που διαποτίζει το «Σταλινικό Σύνταγμα», είναι η δραστήρια συμμετοχή των σοβιετικών λαών στις εκλογές για την ανάδειξη των Σοβιέτ.

Οι εκλογές στην ΕΣΣΔ έχουν τον χαρακτήρα παλλαϊκής γιορτής. Στις εκλογές της ΕΣΣΔ το 1950 πήραν μέρος τα 99,98 % των εκλογέων.

Σ' όλους είναι γνωστό πως και τα αστικά συντάγματα μιλάνε για τα τυπικά δικαιώματα των πολιτών, όμως στην πράξη περιορίζονται μόνο στην απλή διακήρυξή τους χωρίς να εξασφαλίζουν τους όρους για την άσκηση αυτών των δικαιωμάτων. Και όταν αυτές τις πιο στοιχειώδικες ελευθερίες τις χρησιμοποιούν οι εργαζόμενοι για να εξασφαλίσουν το δικαίωμά τους στη ζωή, τότε δεν διστάζουν να τις καταργήσουν παραβιάζοντας ωμά και ξετσίπωτα το σύνταγμα που οι ίδιοι διακήρυξαν.

Η λεγόμενη «αμερικάνικη δημοκρατία» στερεί ουσιαστικά το δικαίωμα της εκλογής απο εκατοντάδες εκατομμύρια Νέγρους. Στις ΕΠΑ δεν υπάρχει ελευθερία λόγου, συγκεντρώσεων, τύπου κλπ. Το γεγονός πως στις καπιταλιστικές χώρες εκδίδονται ένα πλήθος εφημερίδες, δεν είναι απόδειξη της ελευθερίας του τύπου όπως αυτοί πιπιλίζουν συχνά.

Ο τύπος στα χέρια των καπιταλιστών γίνεται όπλο εξαπάτησης των εργαζομένων και μέσο με το οποίο επιδρούν πάνω στις μάζες για την εξασφάλιση των δικών τους καπιταλιστικών συμφερόντων.

Ολόκληρος ο καπιταλιστικός κόσμος μαστίζεται από την ανεργία. Στις ΕΠΑ υπάρχουν 18 εκατομμύρια άνεργοι και μισοάνεργοι, στην Ιαπωνία 10 εκατομμύρια, στη Δ. Γερμανία περίπου 2 εκατομμύρια.

Στη βιτρίνα της «αμερικάνικης δημοκρατίας», στη μοναρχοφασιστική Ελλάδα, πνίγεται κάθε δημοκρατική εκδήλωση και τσαλαπατούνται κάθε φορά και οι πιο στοιχειώδικες ελευθερίες που δίνει κι αυτό το σύνταγμα. Σήμερα στην Ελλάδα το νόμιμο καθεστώς είναι το καθεστώς της πείνας, της βίας, της τρομοκρατίας και του αίματος. Πάνω από 350 χιλιάδες είναι οι άνεργοι ο λαός είναι βουτηγμένος στη πείνα και στην εξαθλίωση.

Αυτή είναι η πολιτική της «αμερικάνικης δημοκρατίας» που δουλικά εφαρμόζουν οι μοναρχοφασίστες, πολιτική πείνας, εξανδραποδισμού, εθνικής ταπείνωσης και πολεμικού ξολοθρεμού.

Όμως ο λαός της Ελλάδας όπως και όλοι οι καταπιεσμένοι λαοί, βλέπουν πως εκείνο που είναι το όνειρό τους και για κείνο που έδωσαν αίμα και θυσίες είναι πια πραγματικότητα στην ΕΣΣΔ και τώρα γοργά και σίγουρα θεμελιώνεται και σε μια σειρά χώρες της Λαϊκής Δημοκρατίας.

Αν για το σοβιετικό λαό το Σταλινικό Σύνταγμα εκφράζει τη νίκη στο μέτωπο της απελευθέρωσης της ανθρωπότητας και δυναμώνει τη πίστη στις δυνάμεις του, που τις συγκεντρώνει και τις κατευθύνει τώρα για τα μεγάλα έργα του κομμουνισμού, για το λαό μας είναι το πρόγραμμα δράσης του και το μεγάλο κατηγορώ ενάντια στο μοναρχοφασισμό και τους αφέντες τους γιατί τους λέει, και ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους, πως ο σοσιαλισμός και η δημοκρατία είναι ακατανίκητοι.

Σάββατο 9 Ιουλίου 2011

ΔΟΞΑΣΜΕΝΟ ΟΡΟΣΗΜΟ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 30.03.1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

Πριν έξη χρόνια τη νύχτα 30 προς 31 του Μάρτη 1946, οι αστραπές του Λιτόχωρου έδειχναν το δρόμο, πού πρεπε ν’ ακολουθήσει ο λαός μας, μια και οι άγγλοι κατακτητές και οι γραικύλοι της Αθήνας απόκλειαν κάθε δυνατότητα για ομαλό δημοκρατικό ξετύλιγμα της χώρας.

Τριάμισι χρόνια ο Δημοκρατικός Στρατός της Ελλάδας, γέννημα και θρέμμα και σάρκα από τη σάρκα του λαού μας, κάτω από την καθοδήγηση του ΚΚΕ, αγωνίζεται με πείσμα και ηρωισμό απ’ τη μια ως την άλλη άκρια της Ελλάδας για την προκοπή και τη λευτεριά του λαού. Η νεοελληνική ιστορία δεν έχει να δείξει άλλη πιο λαμπρή σελίδα ηρωισμού και δόξας.

Τριάμισι χρόνια η δημοκρατική ανθρωπότητα με θαυμασμό και αγάπη παραστέκει τον τιτάνιο αγώνα ενός μικρού λαού, που ζωσμένος τ΄ άρματα παλεύει ενάντια σ΄ ένα πανίσχυρο εχθρό για τη ζωή και τη λευτεριά του. Στριμώχνονται οι μοναρχοφασίστες δήμιοι κάτω απ’ τα δυνατά χτυπήματα του ΔΣΕ, πανικοβάλλονται, φτάνουν στο χείλος της καταστροφής. Η νίκη περίλαμπρη θα στεφάνωνε τα όπλα του ΔΣΕ και ο λαός λυτρωμένος από κάθε σκλαβιά θα οικοδομούσε το μέλλον του. Μα ο ΔΣΕ δεν νίκησε. Δεν μπόρεσε να πετύχει την απελευθέρωση της Πατρίδας μας απ’ τους αγγλοαμερικάνους καταχτητές και το μοναρχοφασιστικό καθεστώς των αστικοτσιφλικάδων εθνοπροδοτών. Τα λάθη μας και ιδιαίτερα η μη λύση του προβλήματος των εφεδρειών, η αμερικάνικη επέμβαση και η προδοσία του προβοκάτορα Τίτο ανάγκασαν το ΔΣΕ σε μια προσωρινή υποχώρηση, με ανέπαφες τις κύριες δυνάμεις του, με ακλόνητη τη πίστη του στη Νίκη, στο θρίαμβο της λαϊκής υπόθεσης. Γιατί οι μοναρχοφασίστες δεν τον νίκησαν. Γιατί η χρόνια κρίση τους και μετά τη «νίκη» τους στο Βίτσι – Γράμμο στα 1949 συνεχίστηκε και οξύνθηκε παρά πέρα. Γιατί τα προβλήματα του λαού μένουν ακόμα άλυτα. Γιατί τα τα ιδανικά για τα οποία πάλεψε ο ΔΣΕ μένουν απραγματοποίητα. Γιατί ο λαός μας κάτω απ ‘ τις καινούργιες συνθήκες, που δημιούργησε η ήττα μας, συνεχίζει αδούλωτος, περήφανος και ακατάβλητος τη πάλη του. Γιατί στον αγώνα μας έχουμε συμπαραστάτη το ακατανίκητο στρατόπεδο της ειρήνης, που επικεφαλής του έχει την κραταιά Σοβιετική Ένωση και το Μεγάλο Στάλιν. Γι’ αυτό θα νικήσουμε. Γι’ αυτό τα ιδανικά του ΔΣΕ θα γίνουν πραγματικότητα. Ο λαός μας θα καταχτήσει το δίκιο και τη Λευτεριά του.

Αυτή την πίστη του θα διαδηλώσει σήμερα τιμώντας την 6η επέτειο απ’ την έναρξη του β! ένοπλου αγώνα του. Μαζί του κι’ εμείς οι εκπατρισμένοι αγωνιστές προϋπαντάμε την επέτειο του Λιτόχωρου με την απόφαση για καινούργιες επιτυχίες στην πραγματοποίηση των καθηκόντων της δουλειάς και της μόρφωσης. Για να σταθούμε άξιοι των αγώνων του ηρώα λαού μας. Άξιοι του αδάμαστου λαϊκού ηρώα Ν.Μπελογιάννη και των συντρόφων του. Για μια λεύτερη χαρούμενη αυριανή Ελλάδα.

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 28.07.1952, ΠΟΛΩΝΙΑ
 
Αγάπησες και δόθηκες μα πάθος στον αγώνα
με τη γυναικεία σου ψυχή μια φλόγα μυστική.
Δεν έσκυψες το μέτωπο, δε λύγισες το γόνα,
μ' αντρίκιο θάρρος πάλεψες, Ηλέκτρα ηρωική.
Μάνα, που σφιχταγκάλιασες στο μητρικό παλμό σου
όλες μαζί ξεχωριστά τις μάνες τις πικρές.
Και τα παιδιά τους λάτρεψες όμοια με το δικό σου,
που σ' εξορίες τ' ανάθρεψες και μαύρες φυλακές.
Μια φλογισμένη ήσουν καρδιά για του λαού το πόνο
γι' αυτό υψωνόσουν, πύρινη ρομφαία μπρος στη σκλαβιά.
Κι' απτήν γιγάντια αγάπη σου αντλούσες μίσος,
μόνο για κείνους που βασάνιζαν γυναίκες και παιδιά.
Κι' ω! πόσο στάθηκες ψηλά στου μαρτυρίου την ώρα.
Αδάκρυτη, ανυπόταχτη, σε καίγαν ζωντανή
κι' εσύ απτίς φλόγες σου έβλεπες να βγαίνει λαμπροφόρα
η πλάση που ονειρεύτηκες. Ηλέκτρα ηρωική.

ΕΤΣΙ ΕΖΗΣΕ ΚΙ' ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ

Η Ηλέκτρα γεννήθηκε το 1912. Μαθήτρια ακόμη, προσπάθησε να καταλάβει γιατί άλλοι είναι φτωχοί και άλλοι πλούσιοι. Έρχεται σ' επαφή μ' ένα κομμουνιστή κι' αυτός της ξεκαθαρίζει τις πρώτες αμφιβολίες. Στα 13 της χρόνια γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ. Ιδρύει μικρούς ομίλους και στέλνει βοηθήματα στους εξόριστους της Ανάφης. Το 1931 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Παίρνει δραστήριο μέρος στο γυναικείο κίνημα, οργανώνει συγκεντρώσεις και πρωτοστατεί στις απεργίες. Περιοδεύει σε επαρχιακά κέντρα. Το 1933 οργανώνει και καθοδηγεί το Πανελλαδικό αντιφασιστικό συνέδριο των γυναικών. Βγαίνει αντιπρόσωπος για το Παγκόσμιο γυναικείο συνέδριο που έγινε στο Παρίσι. Το 1935 γίνεται μέλος της ΚΕ της ΟΚΝΕ. Αργότερα πιάνεται από τη Μεταξική διχτατορία και κλείνεται για δυο χρόνια στα μπουντρούμια.

Επικεφαλής των φυλακισμένων γυναικών οργανώνει μαθήματα και δεν σταματά τον αγώνα ενάντια στο 4 Αυγουστιανό καθεστώς. Μετά την αποφυλάκισή της ξαναπιάνεται στη Θεσσαλονίκη και φυλακίζεται. Η Γερμανική κατοχή τη βρίσκει εξόριστη στην Ανάφη.

Εκμεταλλευόμενη τη πάθησή της (έπασχε από έλκος στομάχου) κατορθώνει να μεταφερθεί στην Αθήνα.

Το Σεπτέμβρη του 1942 δραπετεύει και ρίχνεται ολόψυχα στον αγώνα ενάντια στους φασίστες καταχτητές.

Ο Ελληνικός λαός αρχίζει να οργανώνει την αντίστασή του και η Ηλέκτρα προσφέρει ακούραστα πολύτιμες υπηρεσίες. Δουλεύει στη «Λεύτερη Νέα» και στη νεολαία. Με την ίδρυση της ΕΠΟΝ πέρασε στο Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΠΟΝ.

Το Κόμμα, εκτιμώντας τις υπηρεσίες και τις ικανότητές της την κάνει μέλος της Κ.Ο.Α [Κομμουνιστική Οργάνωση Αθήνας] και δουλεύει υπεύθυνη της διαφώτισης. Σεμνή, λαϊκή, γελαστή πάντα, γνωρίζει το καινούργιο που φέρνει η ζωή, προσαρμόζεται, βοηθά τους συντρόφους της, είναι στοργική μητέρα, αγάπα τον άνδρα της. Όταν όμως ο άνδρας της έγινε προδότης, δεν διστάζει να τον χωρίσει. Όσοι γνώρισαν την Ηλέκτρα δεν την ξεχνούν. Όμως πάνω στο κατακόρυφο της δράσης της, το 1944, πιάνεται από όργανα της Γκεστάπο. Βασανίζεται απάνθρωπα από τους δολοφόνους της Ειδικής ασφάλειας και την Γκεστάπο, μα κρατάει στάση παλικαρίσια. Δεν μαρτυρά ούτε προδίδει τα μυστικά της οργάνωσης. Βασανίζοντάς την την ρωτούσαν.

Ποια είσαι; Η Ηλέκτρα απαντούσε περήφανα
- Ελληνίδα.
- Από που είσαι;
- Από την Αθήνα
-Που κατοικείς;
- Στην Ελλάδα.
- Ποιοι είναι οι συνεργάτες σου;
- Έλληνες.
- Για ποιον δουλεύεις;
- Για τον Ελληνικό λαό.

Με αυτά της τα λόγια οι δήμιοι αφρίζουν και δυναμώνουν τα μαρτυρία.

Την κρέμασαν γυμνή και την χτυπούσαν. Την βάλανε πάνω σε αναμμένα κάρβουνα κ.α μα δε κατόρθωσαν οι [δυσανάγνωστη λέξη] της Ειδικής να λυγίσουν την Ηλέκτρα, που περήφανα αντιμετώπισε τη σαδιστική τους μανία.

Και το πρωί της 26 Ιούλη 1944 την περιέχυσαν με οινόπνευμα και αφού την έκαψαν ζωντανή, την πέταξαν απ' το παράθυρο της «Ειδικής» στο δρόμο.

Η Ηλέκτρα μπήκε στο πάνθεο των ηρώων του Κόμματός μας και του Ελληνικού λαού.

Η ΠΔΚ με απόφασή της καθιέρωσε το μετάλλιο «Ηλέκτρα» που απονέμεται στις ηρωίδες μαχήτριες γυναίκες.

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

ΝΕΑ ΕΛΛΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ ΣΤΗ Λ.Δ. ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 2.09.1952

Το υπουργικό Συμβούλιο της Λ.Δ. της Βουλγαρίας και η Κ.Ε. του ΚΚ Βουλγαρίας έβγαλαν απόφαση για ελάττωση από 1-9-52 των κρατικών λιανικών τιμών στα προϊόντα διατροφής και στα εμπορεύματα πλατιάς κατανάλωσης.

Αυτή η νέα, δεύτερη στη φετινή χρονιά, ελάττωση των τιμών γίνεται πάνω στη βάση των επιτυχιών που σημείωσε η λαϊκή οικονομία της χώρας, λέει η απόφαση.

Οι τιμές στο ψωμί και στα άλευρα ελαττώθηκαν σχεδόν κατά το 1/3. Στο γάλα και στα γαλακτερά από 10-18%. Στο λάδι και στο βούτυρο απο 6-14%. Σημαντικά ελαττώθηκαν οι τιμές στο κρέας, τα πουλερικά, τα αυγά, στα φρούτα, τη ζάχαρη, στα βαμβακερά, μεταξωτά, και μάλλινα υφάσματα. Στα υποδήματα, ραδιόφωνα, ποδήλατα. Κατά μέσο όρο 12% ελαττώθηκαν οι τιμές στα βιβλία.

Σ' αποτέλεσμα της νέας ελάττωσης των τιμών, οι εργαζόμενοι της Βουλγαρίας κερδίζουν 1 δισεκατομμύριο 250 εκατομμύρια λέβα. Μαζι με τα 800 εκατομμύρια λέβα που είχαν κερδίσει το Μάη σ' αποτέλεσμα της κατάργησης των δελτίων και της ελάττωσης των κρατικών λιανικών τιμών, ο πληθυσμός κερδίζει συνολικά απ' την ελάττωση των τιμών 2 δισεκατομμύρια 500 εκατομμύρια λέβα.

Σάββατο 2 Ιουλίου 2011

Η ΠΕΜΠΤΗ ΕΛΛΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 22.08.1952
Η ΣΤΑΛΙΝΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΣΟΒ. ΛΑΟΥ
Η ΠΕΜΠΤΗ ΕΛΛΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ
Ε. ΚΑΣΙΜΟΦΚΙ
Σ' εκατομμύρια γυναίκες, στις καπιταλιστικές χώρες, μόλις ξυπνήσουν το πρωί, μπαίνει το αδυσώπητο ερώτημα : «Τι γίνεται με τις τιμές, μήπως ανεβήκαν πάλι;». Σ' αυτό προστίθεται και μια άλλη φοβερή ανησυχία. «Τι θα γίνει αν μ' απολύσουν ξαφνικά και μείνω άνεργη; Αφού και τώρα μόλις τα βολεύω με τα λεφτά που παίρνω!»
Τίποτα παρόμοιο δεν υπάρχει κι' ούτε μπορεί να υπάρξει στη σοβιετική μας χώρα. Ο σοβιετικός άνθρωπος έχει πεποίθηση για την αυριανή του μέρα, για το μέλλον του. Δεν τον απειλεί η ανεργία που από πολύ καιρό ξεχάσαμε και τ' όνομά της στη χώρα μας.
Τις σοβιετικές γυναίκες δεν τις ανησυχεί η σκέψη πως είναι δυνατό ν' ανέβουν οι τιμές των ειδών πλατιάς κατανάλωσης. Αντίθετα είναι σίγουρες πως η πτώση των τιμών θα συνεχιστεί.
Η πολιτική της συνεχούς πτώσης των τιμών είναι μια απ' τις εκδηλώσεις της σταλινικής φροντίδας για την ευημερία του σοβιετικού λαού.
Παρά τα βαριά τραύματα που κατάφεραν στη χώρα μας οι χιτλερικοί, το σοβιετικό κράτος κατόρθωσε, μέσα σε δυο χρόνια μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου, να καταργήσει τα δελτία διανομής στα τρόφιμα και τα βιομηχανικά είδη και να κατεβάσει τις τιμές λιανικής πώλησής τους.
Συχνά, στις αστικές εφημερίδες ανάμεσα στις άλλες συκοφαντίες και ψευτιές για τη Σοβιετική Ένωση, βλέπεις προσπάθειες των πουλημένων κοντυλοφόρων ν' αποδείξουν πως οι τιμές στη χώρα μας δεν πέφτουν. Αυτή είναι η επιθυμία των κυρίων ιμπεριαλιστών. Πολύ θάθελαν να φρενάρουν το ανέβασμα της ευημερίας του σοβιετικού λαού, μα ευτυχώς αυτό δεν είναι του χεριού τους.
Μετά το τέλος του πολέμου, με απόφαση της Σοβιετικής κυβέρνησης και της Κεντρικής Επιτροπής του μπολσεβίκικου κόμματος, οι τιμές των τροφίμων και των ειδών πλατιάς κατανάλωσης ελαττώθηκαν στη χώρα μας πέντε φορές.
Την 1η Απρίλη φέτος κατέβηκαν οι τιμές στο αλεύρι και το ψωμί 12 – 15 %, στο κρέας και τα προϊόντα κρέατος 15 – 20 %, στο βούτυρο, το τυρί και τα προϊόντα από γάλα 10 – 30 %, στη ζάχαρη και τα είδη ζαχαροπλαστείου και μπακαλικής 10 -20 %, στα φρέσκα και κονσερβοποιημένα φρούτα 10 – 20 % καθώς και σε σειρά άλλων εμπορευμάτων. Επίσης κατέβηκαν κατά 18 % οι τιμές των βιβλίων και των διδακτικών.
Αυτή η 5η κατά σειρά πτώση των τιμών, ανέβασε ακόμα πιο ψηλά τα πραγματικά μεροκάματα των εργατών και τους μισθούς των υπαλλήλων.
Με τα ίδια λεφτά που, μετά την πρώτη πτώση των τιμών στο τέλος του 1947, μπορούσε κανείς ν' αγοράσει ένα κιλό απ' το πασίγνωστο ρούσικο χαβιάρι, στο 1949 μπορούσε κανείς ν' αγοράσει, εκτός το κιλό μαύρο χαβιάρι και 3 κιλά φρέσκο βούτυρο Α! ποιότητας και τώρα με τα ίδια λεφτά μπορείς ν' αγοράσεις ένα κιλό μαύρο χαβιάρι, 4 κιλά φρέσκο βούτυρο, 3 κιλά από το καλύτερο σοβιετικό τυρί και ένα κιλό απ' το καλύτερο σαλάμι.
Με το ίδιο ποσό χρημάτων που στο τέλος του 1947 η νοικοκυρά αγόραζε ένα κιλό χοιρομέρι με το ίδιο ποσό χρημάτων σήμερα αγοράζει ένα κιλό χοιρομέρι, ένα κιλό κότα και ένα κιλό σαλάμι.
Με τα ίδια λεφτά που στο 1947 ήταν δυνατό ν' αγοράσει κανείς ένα ανδρικό ποδήλατο με τα ίδια λεφτά το 1948 αγόραζες το ποδήλατο και ένα ζευγάρι σκαρπίνια. Πέρασε λίγος καιρός κι' είχαμε πάλι πτώση των τιμών. Τώρα με τα ίδια λεφτά εκτός απ' το ποδήλατο και τα σκαρπίνια μπορούσες να αγοράσεις και ένα χειμωνιάτικο παλτό για κοριτσάκι του σχολείου. Και μετά την νέα πτώση τιμών στο 1951, με τα ίδια λεφτά είχες τη δυνατότητα μαζί με τα παραπάνω ν' αγοράσεις επιπλέον ένα ζευγάρι παιδικά παπούτσια, ένα μεταξωτό φορεματάκι κι' ένα ζευγάρι κάλτσες.
Με τα λεφτά που στο τέλος του 1947 αγόραζες ένα γυναικείο ρολόγι, σήμερα αγοράζεις, το ίδιο ρολόγι, ένα ραδιόφωνο «Ρεκόρντ» με 5 λάμπες, ένα χειμωνιάτικο παλτό για κοριτσάκι και δυο ζευγάρια κάλτσες.
Το αδιάκοπο ανέβασμα του πραγματικού μεροκάματου του εργάτη, του μισθού του υπαλλήλου και του εισοδήματος του κολχόζνικου, μαζί με τα τεράστια οφέλη που είχαν οι κάτοικοι της χώρας μας από τις πέντε πτώσεις των τιμών, προκαλούν τη συνεχή αύξηση της κατανάλωσης στη Σοβιετική Ένωση.
Ήδη από τον περασμένο χρόνο οι σοβιετικοί άνθρωποι αγόραζαν είδη ζαχαροπλαστικής, ζάχαρη, βούτυρο, ψάρια, πολύ περισσότερα από όσα αγόραζαν πριν απ' τον πόλεμο. Σε σύγκριση με τον προπολεμικό χρόνο 1940, η κατανάλωση ρολογιών και μηχανών ραψίματος αυξήθηκε τρεισήμισι φορές. Των ποδηλάτων περισσότερο από πέντε και των ραδιοφώνων πάνω από εφτάμιση.
Ακόμα πιο πολύ αυξήθηκε η κατανάλωση στη χώρα μας φέτος. Στο 1ο τρίμηνο του 1952 σε σύγκριση με το 1ο τρίμηνο του περασμένου χρόνου, ο πληθυσμός της χώρας αγόρασε περισσότερα: μεταξωτά υφάσματα 28 %, φωτογραφικές μηχανές 30 %, ραδιόφωνα 32 %, ποδήλατα 100 %.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στη χώρα μας αυξαίνει η πούληση και των τροφίμων και των βιομηχανικών ειδών πλατιάς κατανάλωσης. Αυτό σημαίνει ότι ο σοβιετικός λαός έχει αρκετά λεπτά όχι μόνο για να τρέφεται καλά αλλά και για να προμηθεύεται κάθε χρόνο και πιο πολλά ρούχα, παπούτσια, έπιπλα, φωτογραφικές μηχανές, μουσικά όργανα, δέκτες τηλεόρασης, ιδιωτικά αυτοκίνητα και άλλα εμπορεύματα.
Γιατί στη Σοβιετική Ένωση είναι κατορθωτή η πτώση των τιμών;
Διότι από καιρό και για πάντα ο σοβιετικός λαός απαλλάχτηκε απ' τους καπιταλίστες και τους τσιφλικάδες. Η παραγωγή σε μας δεν έχει σαν επιδίωξή της το κέρδος και τον πλουτισμό μιας χούφτας εκμεταλλευτών αλλά την ευημερία των πλατιών λαϊκών μαζών.
Οι εργαζόμενοι της χώρας μας, κάτω απ' την καθοδήγηση του κόμματος του Λένιν – Στάλιν, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, όχι μόνο ανοικοδόμησαν τα εργοστάσια και τις φάμπρικες, τα κολχόζ, τα σοβχόζ και τους μηχανοτρακτερικούς σταθμούς που καταστράφηκαν στο πόλεμο, μα κι έχτισαν χιλιάδες καινούργιους, εφοδιάζοντάς τους με τα πιο σύγχρονα τεχνικά μέσα, μηχανές, τόρνους και αυτόματα μηχανήματα σοβιετικής κατασκευής. Από πολύ καιρό η χώρα μας έχει ξεπεράσει το προπολεμικό επίπεδο στη βιομηχανική και γεωργική παραγωγή.
Στο 1951 η παραγωγή κρέατος στην Ε.Σ.Σ.Δ, σε σύγκριση με τον προπολεμικό χρόνο 1940, αυξήθηκε 20 %, της ζάχαρης 38 %, ειδών αλλαντοποιίας 40 %, ειδών ζαχαροπλαστικής 43 %, αλιείας ψαριών 55 %, παραγωγής βουτύρου 60 %.
Στα έξη τελευταία μεταπολεμικά χρόνια η παραγωγή βαμβακερών υφασμάτων στην ΕΣΣΔ αυξήθηκε 2,9 φορές, μάλλινων 3,3 φορές, καλτσών 6,6 φορές και δερμάτινων παπουτσιών 3,7 φορές.
Αδιάκοπα αυξαίνει, στη Σοβιετική Ένωση, η παραγωγή υλικών αγαθών. Και τα αγαθά αυτά δεν κατασταλάζουν στα χέρια των καπιταλιστών και των μαυραγοριτών, που δεν υπάρχουν στη χώρα μας, αλλά πηγαίνουν όλα για την ικανοποίηση των αναγκών ολόκληρης της σοβιετικής κοινωνίας.
Τη στιγμή που στις καπιταλιστικές χώρες, η πολιτική του κυνηγητού των εξοπλισμών, οδηγεί στην ελάττωση της παράγωγης για τις ανάγκες των πολιτών και στην αύξηση των τιμών, η χώρα μας πραγματοποιεί ακλόνητα πρωτοείδωτη σε διαστάσεις ειρηνική οικοδόμηση. Η Σοβιετική Ένωση, όπως είπε ο σ. Στάλιν «δεν περιορίζει, αλλά αντίθετα επεκτείνει την παραγωγή για τις ανάγκες των πολιτών, δεν συμπτύσσει, αλλά αντίθετα αναπτύσσει την οικοδόμηση μεγαλειώδικων υδροηλεκτρικών σταθμών και αρδευτικών συστημάτων, δε σταματά, αλλά αντίθετα συνεχίζει την πολιτική της ελάττωσης των τιμών .... ».
Σε μας η αύξηση της παραγωγής συνοδεύεται απ' την ελάττωση του κόστους παραγωγής των προϊόντων και αυτό μας επιτρέπει να ελαττώνουμε τις τιμές λιανικής πώλησης. Και η ελάττωση των τιμών μαζί με το ανέβασμα της ευημερίας των εργαζομένων οδηγούν στην αδιάκοπη αύξηση της κατανάλωσης στη χώρα μας, στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, στην ανάπτυξη της παραγωγής.
Δεν εννοείται σοσιαλισμός χωρίς την καθημερινή φροντίδα του κράτους για την ευημερία του λαού. Αυτό αποτελεί σπουδαιότατο νόμο της ανάπτυξης της σοσιαλιστικής κοινωνίας.