Ο ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΤΗ ΦΥΣΗ

 

Η φύση αλλάζει μορφή. Ερημιές μεταβάλλονται σε ανθισμένους κήπους. Τα ποτάμια αλλάζουν τις παλιές κοίτες τους. Κανάλια ενώνουν διάφορες θάλασσες. Στις στέπες γίνονται αρδευτικά δίχτυα. Εκεί που πριν δεν φύτρωνε ούτε ένα δένδρο τώρα φυτεύτηκαν δάση σε εκατοντάδες και χιλιάδες χιλιόμετρα.

Τη μεγάλη δύναμη του Βόλγα, του Ντον, του Αμού – Ντοριά και του Δνείπερου την επιστρατεύουν για τα έργα του κομμουνισμού.

Ο σοβιετικός δημιουργικός άνθρωπος, κάτω απ' την καθοδήγηση του κόμματος Λένιν – Στάλιν πραγματοποιεί το σταλινικό πλάνο μεταμόρφωσης της φύσης, στο όνομα της ειρήνης και της ευτυχίας του λαού. Ακόμα απ' το 1924 ο σ. Στάλιν υπέδειχνε ότι με τα εγγειοβελτικά έργα στην περιοχή Σαμάρα [τώρα Κουιμπίσεφ] – Σοράτωφ – Τσαρίτσιν (τώρα Στάλινγκραντ) – Αστραχάν – Σταυροπόλ θ' αρχίσει η επανάσταση στην αγροτική οικονομία.

Από το 1924 – 1942 το σοβιετικό κράτος χορήγησε 6 δισεκατομμύρια ρούβλια για εγγειοβελτικά και αρδευτικά έργα. Με τα χρήματα αυτά έγιναν καινούργια μεγάλα αρδευτικά συστήματα στο Νάντβολζ, στο Ουζμπεκιστάν, την Αρμενία και πολλές άλλες δημοκρατίες. Οι διαστάσεις αυτών των έργων ήταν πολύ μεγάλες. Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι το κανάλι Φεργκάνσκι που έγινε το 1939, μήκους 370 χιλιόμετρα, πότιζε εκατοντάδες χιλιάδες εχτάρια ξερόκαμπο.

Μεγάλης έχτασης εργασίες ενάντια στην ξηρασία άρχισαν με την ιστορική απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της ΕΣΣΔ και της Κ.Ε. Του ΠΚΚ (μπ) της 20 Οχτώβρη 1948 «για το πλάνο αναδάσωσης κλπ».

Αυτό το γιγάντιο έργο μεταμόρφωσης της φύσης το επεξεργάστηκε ο σ. Στάλιν και προβλέπει, απ' το 1949 – 1965 να γίνει το σύστημα των κρατικών δασικών προστατευτικών ζωνών συνολικού μήκους 5.320 χιλιόμετρα και έχτασης 118 χιλιάδων εχταρίων. Εκτός απ' αυτό σχεδιάστηκε η δημιουργία δασικών ζωνών στα κολχόζ και σοβχόζ σε έχταση 5.709.000 εχτάρια, το δυνάμωμα και η δασοφύτευση ερήμων σε έχταση 322.000 εχτάρια.

Το πλάνο προέβλεπε επίσης τη δημιουργία 44.000 τεχνητών λιμνών και δεξαμενών.

Η εχτέλεση του σταλινικού πλάνου μεταμόρφωσης της φύσης θα δώσει κάθε χρόνο συμπληρωματικά : 3 εκατομμύρια τόννους βαμβάκι, 8,5 εκατομ. τόννους σιτηρά, 500 χιλ. τόννους ζαχαροπάντζαρα. Όλα αυτά θα αυξήσουν σημαντικά την ευημερία των σοβιετικών ανθρώπων, θα δυναμώσουν ακόμα πιο πολύ τη σοβιετική χώρα.

Ο σοβιετικός λαός στην εκπλήρωση αυτού του πλάνου βλέπει το φωτεινό του μέλλον και γι' αυτό με μεγάλο ενθουσιασμό ρίχτηκε στην πάλη για την πριν την προθεσμία εκπλήρωσή του. Περάσαν μόλις τρία χρόνια και τα σοβχόζ, κολχόζ και οι σταθμοί δασοφύτευσης των στεπών φύτεψαν δάση σε έχταση 2 εκατομ. 150 χιλ. εχτάρια, δηλ. τα 40 % του 15χρονου πλάνου.

Όχι μικρότερες επιτυχίες επιτεύχθηκαν στο φκιάξιμο τεχνητών λιμνών και δεξαμενών. Στα 3 χρόνια στο έδαφος της Σοβιετικής Ένωσης έγιναν περίπου 13 χιλ. Υπάρχουν κολχόζ καθώς και ολόκληρες περιφέρειες που πραγματοποίησαν όλο το πλάνο φύτευσης δασικών προστατευτικών ζωνών και κατασκευής τεχνητών λιμνών. Σε εκατοντάδες περιφέρειες η πραγματοποίηση του πλάνου πλησιάζει στο τέλος.

Πρέπει να τονιστεί ότι κάθε χρόνο όλο και περισσότερο επιταχύνεται ο ρυθμός και αυξάνει η κλίμακα των εργασιών. Στο 1951 φυτεύτηκαν δάση σε έχταση 750.000 εχτάρια. Αυτό είναι ευκολονόητο. Οι σταθμοί δασοφύτευσης [υπάρχουν πια 860 τέτοιοι σταθμοί] παίρνουν όλο και περισσότερες νεώτερες μηχανές και ειδικευμένα στελέχη.

Για το ρυθμό και την κλίμακα των εργασιών μαρτυράει το παρακάτω παράδειγμα : Το 1951 στη Σοβ. Ένωση φυτεύτηκαν δάση σε επιφάνεια δέκα φορές μεγαλύτερη απ' την επιφάνεια που φυτεύτηκαν στις ΕΠΑ κατά τα 15 τελευταία χρόνια.

Φέτος η δασοφύτευση και η κατασκευή τεχνητών λιμνών, επειδή άργησε η άνοιξη άρχισαν λίγο αργότερα απ' τα προηγούμενα χρόνια.

Όμως χάρη στην πατριωτική φλόγα των σοβιετικών ανθρώπων και την τέλεια οργάνωση της δουλειάς οι σταθμοί δασοφύτευσης είχαν μεγάλες επιτυχίες. Ακόμα πριν την Πρωτομαγιά τα κολχόζ μερικών περιφερειών εκπλήρωσαν πλέρια το χρονιάτικο πλάνο δασοφύτευσης.

Στη μεταμόρφωση της φύσης σοβαρό ρόλο θα παίξουν τα σταλινικά έργα του κομμουνισμού, που γίνονται στο Βόλγα, Δνείπερο, Ντον και Αμού – Νταριά, που θα παράγουν κάθε χρόνο 22 εκατομμύρια ωριαία κιλοβάτ ηλεκτρικής ενεργείας και θα ποτίζουν 28 εκατομμύρια εχτάρια χωράφια. Το πρώτο απ' αυτά τα μεγάλα έργα – το κανάλι Βόλγα-Ντον, που θα έχει ισχυρό υδροηλεκτρικό σταθμό και αρδευτικά κανάλια, θα ποτίσει φέτος εκατοντάδες χιλιάδες εχτάρια ξεροχώραφα και θ' αυξήσει σημαντικά την απόδοσή τους.

Ο σοβιετικός λαός παλεύει να εχτελέσει πριν την προθεσμία το μεγάλο σταλινικό πλάνο μεταμόρφωσης της φύσης που θα είναι αδιάσπαστο τμήμα του γιγάντιου προγράμματος οικοδόμησης της υλικο-τεχνικής βάσης του κομμουνισμού.

Το ζωντάνεμα των προαιώνιων ονείρων του λαού προξενεί ανείδωτη στην ιστορία ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της αγροτικής οικονομίας της ΕΣΣΔ, αύξηση της παράγωγης και αφθονία προϊόντων.

Η νίκη ενάντια στα στοιχεία της φύσης θ' ανεβάσει ακόμα πιο πολύ την ευημερία του φιλειρηνικού σοβιετικού λαού και θα συντελέσει στην αύξηση της δύναμης του σοβιετικού κράτους που είναι στήριγμα της ειρήνης σ' όλο το κόσμο.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 17/05/1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

Στις 5 του Μάη 1912 βγήκε το πρώτο φύλλο της μαζικής μπολσεβίκικης εφημερίδας «Πράβντα», που ιδρύθηκε απ' τους μεγάλους καθοδηγητές των εργαζομένων Λένιν – Στάλιν.

Η μέρα αυτή στάθηκε σταθμός στην ιστορία του επαναστατικού τύπου. Η εμφάνιση της «Πράβντα» ήταν αποτέλεσμα και ανάγκη που έβγαινε από την ανάπτυξη του επαναστατικού κινήματος της εργατικής τάξης στη Ρωσία. Απ' τις στήλες της «Πράβντα» το μπολσεβίκικο κόμμα καθοδηγούσε το εργατικό κίνημα προς τον καθορισμένο σκοπό – προς την επανάσταση, που σάρωσε τη τσαρική σαπίλα, την αστική τάξη και τους επεμβασίες και εγκαθίδρυσε τα σοβιέτ.

Ο μπολσεβίκικος τύπος, γεννημένος μέσα στη φωτιά του επαναστατικού αγώνα της εργατικής τάξης, έγινε τεράστια δύναμη στα χρόνια της σοβιετικής εξουσίας. Είναι ένα σοβαρό και ισχυρό όπλο του κόμματος στον αγώνα για τη νίκη του κομμουνισμού στη σοβιετική χώρα. Στα χέρια του μπολσεβίκικου κόμματος είναι ένα μέσο κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης των μαζών, εξάλειψης των υπολειμμάτων του καπιταλισμού στη συνείδηση των ανθρώπων. Προπαγανδίζοντας την πείρα των πρωτοπόρων της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας, ο σοβιετικός τύπος εξοπλίζει μ' αυτήν την πείρα εκατομμύρια εργαζόμενους και τους βοηθάει ν' αναπτύξουν τα ταλέντα τους. Στα μεταπολεμικά χρόνια ο σοβιετικός τύπος έκανε τεράστια δουλειά για την οργάνωση της παλλαϊκής σοσιαλιστικής άμιλλας, για την αύξηση της παραγωγικότητας της δουλειάς, για την ποιότητα της παραγωγής, για την καλύτερη χρησιμοποίηση των μηχανών, για την οικονομία στα υλικά. Χρησιμοποιώντας το όπλο της μπολσεβίκικης κριτικής και αυτοκριτικής ο σοβιετικός τύπος βοηθάει το κόμμα στον αγώνα ενάντια στη γραφειοκρατεία και στη ρουτίνα και συντελεί στη διάδοση του κάθε τι καινούργιου, πρωτοποριακού, προοδευτικού.

Η δύναμή του βρίσκεται στην αδιάρρηχτη σύνδεσή του με τις μάζες των εργαζομένων. Ανήκει στο λαό, εκφράζει τα ζωτικά του συμφέροντα και γίνεται απ' τα χέρια των λαϊκών μαζών.

Ο σοβιετικός τύπος εξυπηρετεί το έργο της οικονομικής και εκπολιτιστικής άνθισης του σοβιετικού κράτους. Εκφράζοντας την επιθυμία των σοβιετικών ανθρώπων για ειρήνη ξεσκεπάζει τους ιμπεριαλιστές εμπρηστές πολέμου, που θέλουν να ρίξουν τους λαούς σ' ένα καινούργιο μακελειό.

Στη βάση της ιστορικής πείρας του μπολσεβίκικου τύπου αναπτύσσεται και ο τύπος των χωρών της λαϊκής δημοκρατίας. Είναι οργανωτής της άμιλλας των λαϊκών μαζών που χτίζουν το σοσιαλισμό, προπαγανδιστής των ιδεών του Μαρξισμού – Λενινισμού, διαπαιδαγωγεί τους εργαζόμενους στο σοσιαλιστικό πνεύμα. Δυναμώνει η φωνή του προοδευτικού τύπου σ' όλες τις καπιταλιστικές χώρες που οι λαοί τους παλεύουν για την ειρήνη, τη δημοκρατία, το σοσιαλισμό.

Ο αστικός τύπος είναι όπλο στα χέρια των κυβερνητικών κύκλων των καπιταλιστικών χωρών, που τον χρησιμοποιούν για να δηλητηριάζουν τη συνείδηση των ανθρώπων, να σκλαβώνουν οικονομικά και πολιτικά τους εργαζόμενους, να τους κρατούν κάτω απ' την αστική ιδεολογία. Ελευθερία του τύπου σ' αυτές τις χώρες σημαίνει ελευθεριά στους καπιταλιστές ν' αρπάζουν τον τύπο, ελευθερία να πωλούν και ν' αγοράζουν τις εφημερίδες και τα περιοδικά και μαζί μ' αυτά και τους δημοσιογράφους, που είναι πιστοί λακέδες τους.

Στις ΕΠΑ και στην Αγγλία οι αστικές εφημερίδες ανήκουν σε μερικά τραστ εφημερίδων, είναι ιδιοχτησία μεγάλων καπιταλιστικών μονοπωλίων είτε βρίσκονται κάτω απ' την άμεση εξάρτηση απ' αυτά τα μονοπώλια ή τις μεγάλες τράπεζες. Στη Γαλλία οι αντιδραστικές εφημερίδες, ακόμα και η σιχαμερή «Ποπυλέρ» του σοσιαλιστικού κόμματος εξαγοράστηκαν απ' τους αμερικάνους μονοπωλητές και εξυπηρετούν τα σχέδιά τους, προδίνοντας τα εθνικά συμφέροντα της Γαλλίας.

Ο αστικός τύπος των καπιταλιστικών χωρών διαδίδει σήμερα την πολεμική υστερία, ξερνάει σιχαμερές συκοφαντίες ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και τις χώρες της Λ. Δημοκρατίας, προσπαθεί να δηλητηριάζει με το ψέμα τους λαούς για να τους ρίξει σ' έναν καινούργιο πόλεμο, που θα δώσει τεράστια κέρδη στους ιμπεριαλιστές μεγιστάνες του πλούτου.

Όμως στο δρόμο τους αυτόν οι εμπρηστές ενός καινούργιου πολέμου, συναντούν το αξεπέραστο εμπόδιο – το στρατόπεδο των οπαδών της ειρήνης.

Σοβαρό ρόλο στον αγώνα των λαών για την ειρήνη, παίζει ο προοδευτικός, δημοκρατικός τύπος, που κάνει καμπάνια για τη διατήρηση της ειρήνης και ξεσκεπάζει τις πολεμικές μανούβρες των ιμπεριαλιστών.

Στο πρόσωπο του σοβιετικού τύπου ο προοδευτικός τύπος όλων των χωρών βλέπει το παράδειγμα της συνεπούς πάλης για την υπόθεση της ειρήνης.

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 6/05/1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

Π Ρ Ω Τ Ο Μ Α Γ Ι Α

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 01/05/1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ

Π Ρ Ω Τ Ο Μ Α Γ Ι Α

Πάνε 66 χρόνια από τότε που οι εργάτες του Σικάγου σημείωσαν με θυσίες και αίμα την 1η του Μάη. Απ' τα τέλη του Απρίλη του 1886 το βιομηχανικό Σικάγο ακινητοποιούνταν από γενική απεργία. Οι εργάτες, που είχαν υποβληθεί σε σκληρή εκμετάλλευση και μεταχείριση, απαιτούσαν βελτίωση των συνθηκών δουλειάς και ελάττωση της εργάσιμης μέρας σε 8ωρο.

Η αμερικάνικη μπουρζουαζία – άξιος πρόγονος των σημερινών μεγιστάνων του δολαρίου – που από καιρό απόχτησε επαίσχυντη δόξα με την αρπακτικότητα και την αιμοβορία της, έριξε πάνω στην εργατιά όλες τις δυνάμεις του αστικού κράτους. Η αστυνομία χτύπησε στο ψαχνό. Ο τύπος, το παπαδαριό και ο συρφετός των προβοκατόρων κινητοποιήθηκαν απ' το αστικό κράτος για να κατασυκοφαντήσουν τους απεργούς.

Την 1η του Μάη του 1886 οι εργάτες του Σικάγου κατεβαίνουν σε μαχητικό συλλαλητήριο. Στρατός και αστυνομία τους χτυπούν με λύσσα. Πολλοί εργάτες σκοτώνονται και τραυματίζονται. Οι ιδιοκτήτες των πολεμικών εργοστασίων του Σικάγου απαίτησαν τη φυσική εξόντωση των καθοδηγητών της απεργίας. Στην επαίσχυντη δικαστική σκευωρία που ακολούθησε οι ηγέτες της απεργίας τιμωρήθηκαν.

Μα η πρώτη κείνη ματωβαμένη Πρωτομαγιά έγινε σταθμός και ορόσημο για το ανέβασμα της πάλης των εργατών για τα δικαιώματά τους και το ξεσκλαβωμό τους. Το Δεκέμβρη του 1888 το 4ο Συνέδριο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας αποφάσισε να καθορίσει την 1η Μάη 1889 σαν αρχή της πάλης για το 8ωρο. Μετά από μερικούς μήνες, τον Ιούλη του 1889, το Πρώτο Συνέδριο της ΙΙ Διεθνούς έπαιρνε την παρακάτω απόφαση:

«Αποφασίζεται να διεξάγεται μεγάλη διεθνής διαδήλωση μια για πάντα σε καθορισμένη ημερομηνία ... ώστε ταυτόχρονα σ' όλες τις χώρες και σ' όλες τις πόλεις οι εργαζόμενοι να παρουσιαστούν στις αρχές και να απαιτήσουν το δίκαιο περιορισμό της εργάσιμης μέρας σε 8ωρο καθώς και την ικανοποίηση όλων των άλλων διεκδικήσεων που καθορίζει το Συνέδριο. ... Πιο μπροστά η διαδήλωση καθιερώθηκε να γίνεται την 1η Μάη απ' την Αμερικάνικη Ομοσπονδία Εργασίας.

Η ημερομηνία αυτή καθιερώνεται σαν μέρα διεθνιστικής διαδήλωσης.

Η πορεία των πρώτων διαδηλώσεων της Πρωτομαγιάς του 1890 απέδειξε οτι το αίσθημα της διεθνιστικής αλληλεγγύης της εργατικής τάξης είναι βαθύ. Οι διαδηλώσεις αυτές ήταν μαζικές και μαχητικές. Από τότε η 1η Μάη έγινε μέρα των μαχητικών και επαναστατικών παραδόσεων της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων για τα δικαιώματα τους, μέρα διεθνιστικής αλληλεγγύης όλων των εργαζομενων του κοσμου.

* * *

Στην Ελλάδα η Πρωτομαγιά πρωτογιορτάστηκε στα 1894 με πρωτοβουλία του «Κεντρικού Συνδικαλιστικού Συλλόγου». Τη μέρα κείνη πολλοί εργάτες και διαδηλωτές φυλακίστηκαν.

Πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις ακολούθησαν κατοπινά πολλές, μα μόνο μετά την Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση, με την ίδρυση του ηρωικού και ένδοξου ΚΚΕ και της ΓΣΕΕ, στα 1918, παίρνει η Πρωτομαγιά μαζικό και επιβλητικό χαρακτήρα.

Στα 1924 η εργατιά μας δίνει τον πρώτο Πρωτομαγιάτικο νεκρό, τον τσαγκάρη Παρασκευαΐδη, που δολοφονήθηκε απ' την αστυνομία της «Δημοκρατίας» του Παπαναστάση, μπροστά στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, στην εργατική συγκέντρωση. Το 1926 στον Αη Γιάννη του Ρέντη διαδηλώνουν 10.000 εργάτες.

Η αστυνομία βαράει στο ψαχνό. Ακολουθούν συγκρούσεις με τους χαφιέδες και έχουμε πολλούς νεκρούς, τραυματίες και συλληφθέντες.

Από τότε ίσαμε τη διχτατορία Γλύξμπουργκ – Μεταξά οι εργάτες γιόρταζαν σχεδόν κάθε χρόνο την Πρωτομαγιά – γιορτή πάντα μαχητική και αιματηρή.

Την Πρωτομαγιά του 1936 κηρύχτηκε Πανελλαδική γενική απεργία. Στη Σαλονίκη λίγες μέρες αργότερα, στις 9 του Μάη, η αστυνομία χτυπάει τους απεργούς και σκοτώνει 20 απ' αυτούς.

Επί Μεταξοκρατίας κάθε Πρωτομαγιά συγκέντρωναν βίαια τους εργάτες για ν' ακούν τη φασιστική προπαγάνδα. Ο Μεταξάς, ακολουθώντας πιστά τ' αχνάρια του Χίτλερ – Μουσολίνι, ανακήρυξε την 1η Μάη «Εθνική Γιορτή».

Στην πρώτη κατοχή οι εργάτες της Ελλάδας κάνουν απεργίες, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, αψηφώντας τη ματωβαμένη Γκεστάπο και τους Κουΐσλινγκς, όπως το 1942 και 1943 στη Αθήνα, Πειραιά και αλλού. Κορωνίδα της Πρωτομαγιάτικης πάλης στέκει η 1/5/1944 και ο Μάης του 1948. Η πρώτη χαραχτηρίζει την περίοδο της χιτλερικής κατοχής, η δεύτερη τη σημερινή, της αμερικανοκρατίας.

Σφραγισμένη με το αίμα των 200 Κομμουνιστών ηρώων του Χαϊδαρίου είναι η αλησμόνητη για κάθε πατριώτη ματωβαμένη Πρωτομαγιά 1944.

Στις αρχές του Μάη του 194[4] ο δήμιος μοναρ/σμός στήνει μπροστά στο εκτελεστικό 234 πατριώτες, ήρωες της αντίστασης.

Και οι Πρωτομαγιάτικοι αγώνες του λαού μας συνεχίζονται πάντα μαχητικοί και με θυσίες.

Οι τελευταίες στιγμές του Μπελογιάννη

ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 14/5/1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

Στη γαλλική εφημερίδα «Ουμανιτέ», δημοσιεύτηκε ανταπόκριση που περιγράφει τις τελευταίες στιγμές του ήρωα Νίκου Μπελογιάννη. Δίνουμε πιο κάτω απόσπασμα απ’ την ανταπόκριση αυτή:

Ο υποδιευθυντής των φυλακών, κατά διαταγή του ανώτερου του πήγε στη πτέρυγα των φυλακών όπου βρίσκονταν τα κελιά των οχτώ μελλοθανάτων.
Μπαίνει στο κελί αρ. 2 όπου είναι κλεισμένοι οι Μπελογιάννης και Λαζαρίδης. Και οι δυο τους κοιμούνται τόσο βαθειά που δεν κατάλαβαν ότι μπήκε ο υποδιευθυντής. Πλησιάζει τον Μπελογιάννη και τον ξυπνάει με τα λόγια :
- Ξύπνα Νίκο.
Ο Μπελογιάννης δεν τρομάζει. Σηκώνεται και ρωτάει :
- Θα μας πατέ για καθαρό αέρα;
- Ναι Νίκο, του απαντάει αυτός. Θα σας οδηγήσουμε στο τόπο της εχτέλεσης.
Ο Μπελογιάννης βάζει τα παπούτσια και το σακάκι του. Μετά ζητάει απ’ τον υποδιευθυντή να του επιτρέψει να δει την Έλλη Ιωαννίδου πριν τον παραδώσουν στο εχτελεστικό απόσπασμα. Εν τω μεταξύ ξύπνησε και ο Λαζαρίδης και ήρεμα άρχισε να ντύνεται.
- Εσύ θα μείνεις, του λέει ο υποδιευθυντής.
Ο Μπελογιάννης υπενθύμισε στον υποδιευθυντή των φυλακών να του επιτρέψει ν’ αποχαιρετήσει την Ιωαννίδου. Μπροστά στο κελί της νεαρής αυτής γυναίκας ο Μπελογιάννης προσπαθεί να τη καθησυχάσει, απ’ τα κάγκελα του κελιού. Μόλις η Ιωαννίδου κατάλαβε για το τι πρόκειται να γίνει λέει κλαίγοντας ότι θέλει να πάει μαζί με τους συντρόφους της.
- Μη ζητάς νάρθεις μαζί μας Έλλη, της λέει ο Μπελογιάννης, και της δίνει το ρολόγι του, το πορτοφόλι και τις φωτογραφίες.
- Γεια χαρά Έλλη – της λέει χαμογελώντας. Δεν θα σε ξαναδώ πια ποτέ.
Απ’ το παραθυράκι προσπαθεί να τη φιλήσει.
Τους περνούν τις χειροπέδες. Περιμένουν να τους οδηγήσουν. Οι υπάλληλοι των φυλακών τους ρωτούν αν έχουν τελευταίες επιθυμίες.
Βγαίνοντας έξω στην αυλή ο Μπελογιάννης γυρίζει και λέει σ’ αυτούς που μένανε :
- Γεια χαρά σας παιδιά.
Μετά γυρίζει στους φρουρούς των φυλακών και τους αποχαιρετάει κι αυτούς. Τους μελλοθάνατους τους οδηγούν σε ένα μικρό δωμάτιο. Εκεί τους περίμενε ένας στρατιωτικός παπάς. Ο Μπελογιάννης μπαίνει πρώτος. Σε ερώτηση του παπά αν έχει να εξομολογηθεί κάτι, απαντάει :
- Όχι, σ’ ευχαριστώ, σεβάσμιε γέροντα.
Οι σύντροφοί του στέκονται λίγο πιο κοντά στον παπά.
Με το αμάξι το φυλακών και τη συνοδεία ισχυρής αστυνομικής δύναμης τους μεταφέρουν στο Γουδί, στον τόπο της εχτέλεσης : Στις 4 το πρωί το αυτοκίνητο έφτασε εκεί. Πρώτος βγαίνει απ’ αυτό ο Μπελογιάννης πηδώντας πάνω απ’ τα σκαλιά. Δίπλα σε κάθε μελλοθάνατο στέκονται από δυο αστυνομικοί. Εν τω μεταξύ οι αξιωματικοί απομακρύνονται και επιστρέφοντας δίνουν νευρικά διάφορες αλληλοσυγκρουόμενες διαταγές.
Ζητούν να στραφούν τα φώτα των στρατιωτικών αυτοκινήτων προς την πλατεία. Εκεί βάζουν τους μελλοθάνατους. Όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες λέγανε αργότερα ότι ο Μπελογιάννης ήταν πέρα για πέρα ήρεμος. Ο παπάς, που ήταν στην εχτέλεση, διηγήθηκε ότι ο Μπελογιάννης, τις τελευταίες στιγμές πριν το θάνατό του, έδινε την εντύπωση «ανθρώπου που ήθελε ν’ αγκάλιασε με το βλέμμα του όλον τον ορίζοντα».
Οι δημοσιογράφοι που παρακολουθούσαν την εχτέλεση από μακριά βεβαίωναν ότι άκουσαν το Μπελογιάννη να φωνάζει :
- «Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας»
Στις 4.11 το εκτελεστικό απόσπασμα σηκώνει τα όπλα.
- Πυρ !
Οι εχτελεσθέντες λυγούν τα γόνατα και ακούγεται το χτύπημα των σωμάτων τους πάνω στη γη. Ένας υπαξιωματικός πλησιάζει και δίνει στον καθένα τη «χαριστική βολή».
Στο νοσοκομείο φυλακών «Σωτηρία» που είναι κοντά στον τόπο της εχτέλεσης και βρίσκονται σ’ αυτό φυματικοί πολιτικοί κρατούμενοι κατάλαβαν τι γινόταν. Ξυπνούν όλοι και φωνάζουν :
«Μην πυροβολείτε ενάντιά τους. Αρκετό αίμα χύθηκε. Μην πυροβολείτε.»
Γρήγορα διαδίδεται στην πόλη η είδηση για τη δολοφονία. Παντού επικρατεί νευρικότητα και ταραχή. Δίπλα στο ταραγμένο πλήθος περνάει το αμάξι της φυλακής με τα λείψανα των δολοφονηθέντων για το νεκροταφείο, αφήνοντας ίχνη αίματος. Ο κόσμος βγάζει τα καπέλα. Απ’ τα παράθυρα των κελιών των φυλακών ανεμίζουν μαύρα μαντίλια σε ένδειξη πένθους.