O ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΕΠΕΣΕ - Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΗ ΝΙΚΗ

«Δημοκράτης», καθημερινή εφημερίδα των προσφύγων απτήν Ελλάδα, 1.04.1952

O ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΕΠΕΣΕ

Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΗ ΝΙΚΗ

Ο Μπελογιάννης έπεσε.

Οι αμερικάνοι εμπρηστές του πολέμου έφαγαν το γενναίο πρωτόμαχο της ειρήνης.

Ο Πλαστήρας εκτέλεσε πιστά τον άθλιο ρόλο του δημίου, αψηφώντας τους βόμβους εκατομμυρίων ανθρώπων όλης της γης. Τη φωνή των εργατών και αγροτών, τη φωνή του Ζολιώ, και του πατριάρχη της Αλεξανδρείας και σκότωσε ένα μεγάλο σύμβολο της ειρήνης και της πατρίδας. Νομίζοντας πως μ’ αυτό θα σκοτώσει και τον πατριωτισμό και τον αγώνα για την ειρήνη.

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη είναι μια τρομερή προειδοποίηση για την Ελλάδα και τους άλλους λαούς. Ο αμερικάνικος πόλεμος σιμώνει αν δεν τον σταματήσουμε. Η θυσία του Μπελογιάννη είναι προσκλητήριο για πιο ενεργητικό, πιο τολμηρό, πιο αποφασιστικό λαϊκό συναγερμό για την ειρήνη. Σκότωσαν τον Μπελογιάννη. Το λαό όμως μπορούν να τον σκοτώσουν; Το ηφαίστειο του λαϊκού μίσους μπορούν να το σβήσουν; Αυτοί που παζάρεψαν με το κεφάλι του Μπελογιάννη μια προσωρινή παραμονή τους στην εξουσία, οι δήμιοι τι λόγο θα δώσουν στο λαό που δεν τον λογάριασαν;

Σ’ όλα τα λαϊκά στρώματα και πρώτα απόλα στους οπαδούς του Πλαστήρα που τους γέλασε, ογκώνεται ο αναβρασμός και το μίσος απτό απαίσιο αυτό έγκλημα.

Τώρα ανοίγουν πιο πολύ τα μάτια και βλέπουν σε πιο βάραθρο οδηγεί την Ελλάδα ο Πλαστήρας με την υποταγή του στις προσταγές των γκάγκστερς πείνα – κρεμάλα – πόλεμος είναι η πολιτική τους. «Όποιος δεν υποκύψει στον αμερικάνικο νόμο τον σκοτώνουμε».

Ο Παπάγος τρίβει τα χέρια του. Μα έτσι βγαίνει απτά πράγματα η ανάγκη για το λαό να αντιπαλέψει αυτήν την πολιτική, για να επιβάλει την ειρήνη, τη δημοκρατία, την ανεξαρτησία, την ανακούφιση του λαού.

Σήμερα περισσότερο από άλλοτε μπορεί και πρέπει να δυναμώσει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας το πιο πλατύ παλλαϊκό μέτωπο εθνικής ανεξαρτησίας εναντία στην αμερικανοκρατία και τους λακέδες της για να φράξουμε το δρόμο στον Παπάγο, για να σώσουμε την ειρήνη της Πατρίδας και τη ζωή των παιδιών της.

Υπάρχουν οι περισσότεροι και πίσω υπάρχουν οι λίγοι, οι άνανδροι που σέρνονται για να ζήσουν. Αυτοί έχουν πεθάνει και πριν εκτελεστούν. Μα υπάρχουν και οι άνθρωποι που στηρίζονται στους πόθους και τις λαχτάρες του λαού. Είναι τα παλληκάρια που δεν πεθαίνουν. Τον ανδρείο δεν τον κλαιν. Τον ανδρείο τον τιμούν, τον μιμούνται και νικούν.

Η τυραννία γεννάει, όπως πάντα γεννούσε ηρωισμούς που σαρώνουν κάθε τύραννο.

Το ΚΚΕ που ξέθρεψε το λαϊκό ήρωα Μπελογιάννη, το κόμμα του Ζαχαριάδη, που τόσο το τρέμουν οι εχθροί του, το κόμμα που ακολουθεί πιστά το Μεγάλο Στάλιν έχασε ένα λεβέντη ηγέτη του. Μα η ακτινοβολία του έργου του μεγάλωσε όπως ομολογούν και οι εχθροί του.

Το ΚΚΕ είναι περήφανο για το μεγάλο τέκνο του που έπεσε σήμερα.

Το ΚΚΕ που ανέθρεψε τον ήρωα Μπελογιάννη, όχι μόνο δεν σκοτώνεται, αλλά γίνεται η ελπίδα και η απαντοχή των μαζών στον αγώνα για την ειρήνη, την εθνική ανεξαρτησία και τη Λευτεριά.

Από σήμερα ο Μπελογιάννης μπαίνει στο πάνθεο των λαϊκών συμβόλων.

Η θυσία του Μπελογιάννη είναι κάλεσμα για συνέχιση του έργου του ενάντια στην αμερικάνικη πισοδρόμηση και τους απάτριδες γραικύλους υπηρέτες της.

Αιώνια η μνήμη του. Αιώνια η δόξα του. Ας ορκιστούμε πάνω στο τάφο του πως ο καθένας στο μέγιστο των δυνάμεών του θα συνεχίσει πιο φανατικά το έργο του Μπελογιάννη ως τη νίκη του λαού.

Η Ειρήνη θα νικήσει το πόλεμο.

Η αμερικάνικη ακρίδα θα σαρωθεί. Ο λαός θα ζήσει ελεύθερος.