ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, 22.08.1952
Η ΣΤΑΛΙΝΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΣΟΒ. ΛΑΟΥ
Η ΠΕΜΠΤΗ ΕΛΛΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ
Ε. ΚΑΣΙΜΟΦΚΙ
Σ' εκατομμύρια γυναίκες, στις καπιταλιστικές χώρες, μόλις ξυπνήσουν το πρωί, μπαίνει το αδυσώπητο ερώτημα : «Τι γίνεται με τις τιμές, μήπως ανεβήκαν πάλι;». Σ' αυτό προστίθεται και μια άλλη φοβερή ανησυχία. «Τι θα γίνει αν μ' απολύσουν ξαφνικά και μείνω άνεργη; Αφού και τώρα μόλις τα βολεύω με τα λεφτά που παίρνω!»
Τίποτα παρόμοιο δεν υπάρχει κι' ούτε μπορεί να υπάρξει στη σοβιετική μας χώρα. Ο σοβιετικός άνθρωπος έχει πεποίθηση για την αυριανή του μέρα, για το μέλλον του. Δεν τον απειλεί η ανεργία που από πολύ καιρό ξεχάσαμε και τ' όνομά της στη χώρα μας.
Τις σοβιετικές γυναίκες δεν τις ανησυχεί η σκέψη πως είναι δυνατό ν' ανέβουν οι τιμές των ειδών πλατιάς κατανάλωσης. Αντίθετα είναι σίγουρες πως η πτώση των τιμών θα συνεχιστεί.
Η πολιτική της συνεχούς πτώσης των τιμών είναι μια απ' τις εκδηλώσεις της σταλινικής φροντίδας για την ευημερία του σοβιετικού λαού.
Παρά τα βαριά τραύματα που κατάφεραν στη χώρα μας οι χιτλερικοί, το σοβιετικό κράτος κατόρθωσε, μέσα σε δυο χρόνια μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου, να καταργήσει τα δελτία διανομής στα τρόφιμα και τα βιομηχανικά είδη και να κατεβάσει τις τιμές λιανικής πώλησής τους.
Συχνά, στις αστικές εφημερίδες ανάμεσα στις άλλες συκοφαντίες και ψευτιές για τη Σοβιετική Ένωση, βλέπεις προσπάθειες των πουλημένων κοντυλοφόρων ν' αποδείξουν πως οι τιμές στη χώρα μας δεν πέφτουν. Αυτή είναι η επιθυμία των κυρίων ιμπεριαλιστών. Πολύ θάθελαν να φρενάρουν το ανέβασμα της ευημερίας του σοβιετικού λαού, μα ευτυχώς αυτό δεν είναι του χεριού τους.
Μετά το τέλος του πολέμου, με απόφαση της Σοβιετικής κυβέρνησης και της Κεντρικής Επιτροπής του μπολσεβίκικου κόμματος, οι τιμές των τροφίμων και των ειδών πλατιάς κατανάλωσης ελαττώθηκαν στη χώρα μας πέντε φορές.
Την 1η Απρίλη φέτος κατέβηκαν οι τιμές στο αλεύρι και το ψωμί 12 – 15 %, στο κρέας και τα προϊόντα κρέατος 15 – 20 %, στο βούτυρο, το τυρί και τα προϊόντα από γάλα 10 – 30 %, στη ζάχαρη και τα είδη ζαχαροπλαστείου και μπακαλικής 10 -20 %, στα φρέσκα και κονσερβοποιημένα φρούτα 10 – 20 % καθώς και σε σειρά άλλων εμπορευμάτων. Επίσης κατέβηκαν κατά 18 % οι τιμές των βιβλίων και των διδακτικών.
Αυτή η 5η κατά σειρά πτώση των τιμών, ανέβασε ακόμα πιο ψηλά τα πραγματικά μεροκάματα των εργατών και τους μισθούς των υπαλλήλων.
Με τα ίδια λεφτά που, μετά την πρώτη πτώση των τιμών στο τέλος του 1947, μπορούσε κανείς ν' αγοράσει ένα κιλό απ' το πασίγνωστο ρούσικο χαβιάρι, στο 1949 μπορούσε κανείς ν' αγοράσει, εκτός το κιλό μαύρο χαβιάρι και 3 κιλά φρέσκο βούτυρο Α! ποιότητας και τώρα με τα ίδια λεφτά μπορείς ν' αγοράσεις ένα κιλό μαύρο χαβιάρι, 4 κιλά φρέσκο βούτυρο, 3 κιλά από το καλύτερο σοβιετικό τυρί και ένα κιλό απ' το καλύτερο σαλάμι.
Με το ίδιο ποσό χρημάτων που στο τέλος του 1947 η νοικοκυρά αγόραζε ένα κιλό χοιρομέρι με το ίδιο ποσό χρημάτων σήμερα αγοράζει ένα κιλό χοιρομέρι, ένα κιλό κότα και ένα κιλό σαλάμι.
Με τα ίδια λεφτά που στο 1947 ήταν δυνατό ν' αγοράσει κανείς ένα ανδρικό ποδήλατο με τα ίδια λεφτά το 1948 αγόραζες το ποδήλατο και ένα ζευγάρι σκαρπίνια. Πέρασε λίγος καιρός κι' είχαμε πάλι πτώση των τιμών. Τώρα με τα ίδια λεφτά εκτός απ' το ποδήλατο και τα σκαρπίνια μπορούσες να αγοράσεις και ένα χειμωνιάτικο παλτό για κοριτσάκι του σχολείου. Και μετά την νέα πτώση τιμών στο 1951, με τα ίδια λεφτά είχες τη δυνατότητα μαζί με τα παραπάνω ν' αγοράσεις επιπλέον ένα ζευγάρι παιδικά παπούτσια, ένα μεταξωτό φορεματάκι κι' ένα ζευγάρι κάλτσες.
Με τα λεφτά που στο τέλος του 1947 αγόραζες ένα γυναικείο ρολόγι, σήμερα αγοράζεις, το ίδιο ρολόγι, ένα ραδιόφωνο «Ρεκόρντ» με 5 λάμπες, ένα χειμωνιάτικο παλτό για κοριτσάκι και δυο ζευγάρια κάλτσες.
Το αδιάκοπο ανέβασμα του πραγματικού μεροκάματου του εργάτη, του μισθού του υπαλλήλου και του εισοδήματος του κολχόζνικου, μαζί με τα τεράστια οφέλη που είχαν οι κάτοικοι της χώρας μας από τις πέντε πτώσεις των τιμών, προκαλούν τη συνεχή αύξηση της κατανάλωσης στη Σοβιετική Ένωση.
Ήδη από τον περασμένο χρόνο οι σοβιετικοί άνθρωποι αγόραζαν είδη ζαχαροπλαστικής, ζάχαρη, βούτυρο, ψάρια, πολύ περισσότερα από όσα αγόραζαν πριν απ' τον πόλεμο. Σε σύγκριση με τον προπολεμικό χρόνο 1940, η κατανάλωση ρολογιών και μηχανών ραψίματος αυξήθηκε τρεισήμισι φορές. Των ποδηλάτων περισσότερο από πέντε και των ραδιοφώνων πάνω από εφτάμιση.
Ακόμα πιο πολύ αυξήθηκε η κατανάλωση στη χώρα μας φέτος. Στο 1ο τρίμηνο του 1952 σε σύγκριση με το 1ο τρίμηνο του περασμένου χρόνου, ο πληθυσμός της χώρας αγόρασε περισσότερα: μεταξωτά υφάσματα 28 %, φωτογραφικές μηχανές 30 %, ραδιόφωνα 32 %, ποδήλατα 100 %.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στη χώρα μας αυξαίνει η πούληση και των τροφίμων και των βιομηχανικών ειδών πλατιάς κατανάλωσης. Αυτό σημαίνει ότι ο σοβιετικός λαός έχει αρκετά λεπτά όχι μόνο για να τρέφεται καλά αλλά και για να προμηθεύεται κάθε χρόνο και πιο πολλά ρούχα, παπούτσια, έπιπλα, φωτογραφικές μηχανές, μουσικά όργανα, δέκτες τηλεόρασης, ιδιωτικά αυτοκίνητα και άλλα εμπορεύματα.
Γιατί στη Σοβιετική Ένωση είναι κατορθωτή η πτώση των τιμών;
Διότι από καιρό και για πάντα ο σοβιετικός λαός απαλλάχτηκε απ' τους καπιταλίστες και τους τσιφλικάδες. Η παραγωγή σε μας δεν έχει σαν επιδίωξή της το κέρδος και τον πλουτισμό μιας χούφτας εκμεταλλευτών αλλά την ευημερία των πλατιών λαϊκών μαζών.
Οι εργαζόμενοι της χώρας μας, κάτω απ' την καθοδήγηση του κόμματος του Λένιν – Στάλιν, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, όχι μόνο ανοικοδόμησαν τα εργοστάσια και τις φάμπρικες, τα κολχόζ, τα σοβχόζ και τους μηχανοτρακτερικούς σταθμούς που καταστράφηκαν στο πόλεμο, μα κι έχτισαν χιλιάδες καινούργιους, εφοδιάζοντάς τους με τα πιο σύγχρονα τεχνικά μέσα, μηχανές, τόρνους και αυτόματα μηχανήματα σοβιετικής κατασκευής. Από πολύ καιρό η χώρα μας έχει ξεπεράσει το προπολεμικό επίπεδο στη βιομηχανική και γεωργική παραγωγή.
Στο 1951 η παραγωγή κρέατος στην Ε.Σ.Σ.Δ, σε σύγκριση με τον προπολεμικό χρόνο 1940, αυξήθηκε 20 %, της ζάχαρης 38 %, ειδών αλλαντοποιίας 40 %, ειδών ζαχαροπλαστικής 43 %, αλιείας ψαριών 55 %, παραγωγής βουτύρου 60 %.
Στα έξη τελευταία μεταπολεμικά χρόνια η παραγωγή βαμβακερών υφασμάτων στην ΕΣΣΔ αυξήθηκε 2,9 φορές, μάλλινων 3,3 φορές, καλτσών 6,6 φορές και δερμάτινων παπουτσιών 3,7 φορές.
Αδιάκοπα αυξαίνει, στη Σοβιετική Ένωση, η παραγωγή υλικών αγαθών. Και τα αγαθά αυτά δεν κατασταλάζουν στα χέρια των καπιταλιστών και των μαυραγοριτών, που δεν υπάρχουν στη χώρα μας, αλλά πηγαίνουν όλα για την ικανοποίηση των αναγκών ολόκληρης της σοβιετικής κοινωνίας.
Τη στιγμή που στις καπιταλιστικές χώρες, η πολιτική του κυνηγητού των εξοπλισμών, οδηγεί στην ελάττωση της παράγωγης για τις ανάγκες των πολιτών και στην αύξηση των τιμών, η χώρα μας πραγματοποιεί ακλόνητα πρωτοείδωτη σε διαστάσεις ειρηνική οικοδόμηση. Η Σοβιετική Ένωση, όπως είπε ο σ. Στάλιν «δεν περιορίζει, αλλά αντίθετα επεκτείνει την παραγωγή για τις ανάγκες των πολιτών, δεν συμπτύσσει, αλλά αντίθετα αναπτύσσει την οικοδόμηση μεγαλειώδικων υδροηλεκτρικών σταθμών και αρδευτικών συστημάτων, δε σταματά, αλλά αντίθετα συνεχίζει την πολιτική της ελάττωσης των τιμών .... ».
Σε μας η αύξηση της παραγωγής συνοδεύεται απ' την ελάττωση του κόστους παραγωγής των προϊόντων και αυτό μας επιτρέπει να ελαττώνουμε τις τιμές λιανικής πώλησης. Και η ελάττωση των τιμών μαζί με το ανέβασμα της ευημερίας των εργαζομένων οδηγούν στην αδιάκοπη αύξηση της κατανάλωσης στη χώρα μας, στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, στην ανάπτυξη της παραγωγής.
Δεν εννοείται σοσιαλισμός χωρίς την καθημερινή φροντίδα του κράτους για την ευημερία του λαού. Αυτό αποτελεί σπουδαιότατο νόμο της ανάπτυξης της σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Η ΣΤΑΛΙΝΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΣΟΒ. ΛΑΟΥ
Η ΠΕΜΠΤΗ ΕΛΛΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ
Ε. ΚΑΣΙΜΟΦΚΙ
Σ' εκατομμύρια γυναίκες, στις καπιταλιστικές χώρες, μόλις ξυπνήσουν το πρωί, μπαίνει το αδυσώπητο ερώτημα : «Τι γίνεται με τις τιμές, μήπως ανεβήκαν πάλι;». Σ' αυτό προστίθεται και μια άλλη φοβερή ανησυχία. «Τι θα γίνει αν μ' απολύσουν ξαφνικά και μείνω άνεργη; Αφού και τώρα μόλις τα βολεύω με τα λεφτά που παίρνω!»
Τίποτα παρόμοιο δεν υπάρχει κι' ούτε μπορεί να υπάρξει στη σοβιετική μας χώρα. Ο σοβιετικός άνθρωπος έχει πεποίθηση για την αυριανή του μέρα, για το μέλλον του. Δεν τον απειλεί η ανεργία που από πολύ καιρό ξεχάσαμε και τ' όνομά της στη χώρα μας.
Τις σοβιετικές γυναίκες δεν τις ανησυχεί η σκέψη πως είναι δυνατό ν' ανέβουν οι τιμές των ειδών πλατιάς κατανάλωσης. Αντίθετα είναι σίγουρες πως η πτώση των τιμών θα συνεχιστεί.
Η πολιτική της συνεχούς πτώσης των τιμών είναι μια απ' τις εκδηλώσεις της σταλινικής φροντίδας για την ευημερία του σοβιετικού λαού.
Παρά τα βαριά τραύματα που κατάφεραν στη χώρα μας οι χιτλερικοί, το σοβιετικό κράτος κατόρθωσε, μέσα σε δυο χρόνια μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου, να καταργήσει τα δελτία διανομής στα τρόφιμα και τα βιομηχανικά είδη και να κατεβάσει τις τιμές λιανικής πώλησής τους.
Συχνά, στις αστικές εφημερίδες ανάμεσα στις άλλες συκοφαντίες και ψευτιές για τη Σοβιετική Ένωση, βλέπεις προσπάθειες των πουλημένων κοντυλοφόρων ν' αποδείξουν πως οι τιμές στη χώρα μας δεν πέφτουν. Αυτή είναι η επιθυμία των κυρίων ιμπεριαλιστών. Πολύ θάθελαν να φρενάρουν το ανέβασμα της ευημερίας του σοβιετικού λαού, μα ευτυχώς αυτό δεν είναι του χεριού τους.
Μετά το τέλος του πολέμου, με απόφαση της Σοβιετικής κυβέρνησης και της Κεντρικής Επιτροπής του μπολσεβίκικου κόμματος, οι τιμές των τροφίμων και των ειδών πλατιάς κατανάλωσης ελαττώθηκαν στη χώρα μας πέντε φορές.
Την 1η Απρίλη φέτος κατέβηκαν οι τιμές στο αλεύρι και το ψωμί 12 – 15 %, στο κρέας και τα προϊόντα κρέατος 15 – 20 %, στο βούτυρο, το τυρί και τα προϊόντα από γάλα 10 – 30 %, στη ζάχαρη και τα είδη ζαχαροπλαστείου και μπακαλικής 10 -20 %, στα φρέσκα και κονσερβοποιημένα φρούτα 10 – 20 % καθώς και σε σειρά άλλων εμπορευμάτων. Επίσης κατέβηκαν κατά 18 % οι τιμές των βιβλίων και των διδακτικών.
Αυτή η 5η κατά σειρά πτώση των τιμών, ανέβασε ακόμα πιο ψηλά τα πραγματικά μεροκάματα των εργατών και τους μισθούς των υπαλλήλων.
Με τα ίδια λεφτά που, μετά την πρώτη πτώση των τιμών στο τέλος του 1947, μπορούσε κανείς ν' αγοράσει ένα κιλό απ' το πασίγνωστο ρούσικο χαβιάρι, στο 1949 μπορούσε κανείς ν' αγοράσει, εκτός το κιλό μαύρο χαβιάρι και 3 κιλά φρέσκο βούτυρο Α! ποιότητας και τώρα με τα ίδια λεφτά μπορείς ν' αγοράσεις ένα κιλό μαύρο χαβιάρι, 4 κιλά φρέσκο βούτυρο, 3 κιλά από το καλύτερο σοβιετικό τυρί και ένα κιλό απ' το καλύτερο σαλάμι.
Με το ίδιο ποσό χρημάτων που στο τέλος του 1947 η νοικοκυρά αγόραζε ένα κιλό χοιρομέρι με το ίδιο ποσό χρημάτων σήμερα αγοράζει ένα κιλό χοιρομέρι, ένα κιλό κότα και ένα κιλό σαλάμι.
Με τα ίδια λεφτά που στο 1947 ήταν δυνατό ν' αγοράσει κανείς ένα ανδρικό ποδήλατο με τα ίδια λεφτά το 1948 αγόραζες το ποδήλατο και ένα ζευγάρι σκαρπίνια. Πέρασε λίγος καιρός κι' είχαμε πάλι πτώση των τιμών. Τώρα με τα ίδια λεφτά εκτός απ' το ποδήλατο και τα σκαρπίνια μπορούσες να αγοράσεις και ένα χειμωνιάτικο παλτό για κοριτσάκι του σχολείου. Και μετά την νέα πτώση τιμών στο 1951, με τα ίδια λεφτά είχες τη δυνατότητα μαζί με τα παραπάνω ν' αγοράσεις επιπλέον ένα ζευγάρι παιδικά παπούτσια, ένα μεταξωτό φορεματάκι κι' ένα ζευγάρι κάλτσες.
Με τα λεφτά που στο τέλος του 1947 αγόραζες ένα γυναικείο ρολόγι, σήμερα αγοράζεις, το ίδιο ρολόγι, ένα ραδιόφωνο «Ρεκόρντ» με 5 λάμπες, ένα χειμωνιάτικο παλτό για κοριτσάκι και δυο ζευγάρια κάλτσες.
Το αδιάκοπο ανέβασμα του πραγματικού μεροκάματου του εργάτη, του μισθού του υπαλλήλου και του εισοδήματος του κολχόζνικου, μαζί με τα τεράστια οφέλη που είχαν οι κάτοικοι της χώρας μας από τις πέντε πτώσεις των τιμών, προκαλούν τη συνεχή αύξηση της κατανάλωσης στη Σοβιετική Ένωση.
Ήδη από τον περασμένο χρόνο οι σοβιετικοί άνθρωποι αγόραζαν είδη ζαχαροπλαστικής, ζάχαρη, βούτυρο, ψάρια, πολύ περισσότερα από όσα αγόραζαν πριν απ' τον πόλεμο. Σε σύγκριση με τον προπολεμικό χρόνο 1940, η κατανάλωση ρολογιών και μηχανών ραψίματος αυξήθηκε τρεισήμισι φορές. Των ποδηλάτων περισσότερο από πέντε και των ραδιοφώνων πάνω από εφτάμιση.
Ακόμα πιο πολύ αυξήθηκε η κατανάλωση στη χώρα μας φέτος. Στο 1ο τρίμηνο του 1952 σε σύγκριση με το 1ο τρίμηνο του περασμένου χρόνου, ο πληθυσμός της χώρας αγόρασε περισσότερα: μεταξωτά υφάσματα 28 %, φωτογραφικές μηχανές 30 %, ραδιόφωνα 32 %, ποδήλατα 100 %.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στη χώρα μας αυξαίνει η πούληση και των τροφίμων και των βιομηχανικών ειδών πλατιάς κατανάλωσης. Αυτό σημαίνει ότι ο σοβιετικός λαός έχει αρκετά λεπτά όχι μόνο για να τρέφεται καλά αλλά και για να προμηθεύεται κάθε χρόνο και πιο πολλά ρούχα, παπούτσια, έπιπλα, φωτογραφικές μηχανές, μουσικά όργανα, δέκτες τηλεόρασης, ιδιωτικά αυτοκίνητα και άλλα εμπορεύματα.
Γιατί στη Σοβιετική Ένωση είναι κατορθωτή η πτώση των τιμών;
Διότι από καιρό και για πάντα ο σοβιετικός λαός απαλλάχτηκε απ' τους καπιταλίστες και τους τσιφλικάδες. Η παραγωγή σε μας δεν έχει σαν επιδίωξή της το κέρδος και τον πλουτισμό μιας χούφτας εκμεταλλευτών αλλά την ευημερία των πλατιών λαϊκών μαζών.
Οι εργαζόμενοι της χώρας μας, κάτω απ' την καθοδήγηση του κόμματος του Λένιν – Στάλιν, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, όχι μόνο ανοικοδόμησαν τα εργοστάσια και τις φάμπρικες, τα κολχόζ, τα σοβχόζ και τους μηχανοτρακτερικούς σταθμούς που καταστράφηκαν στο πόλεμο, μα κι έχτισαν χιλιάδες καινούργιους, εφοδιάζοντάς τους με τα πιο σύγχρονα τεχνικά μέσα, μηχανές, τόρνους και αυτόματα μηχανήματα σοβιετικής κατασκευής. Από πολύ καιρό η χώρα μας έχει ξεπεράσει το προπολεμικό επίπεδο στη βιομηχανική και γεωργική παραγωγή.
Στο 1951 η παραγωγή κρέατος στην Ε.Σ.Σ.Δ, σε σύγκριση με τον προπολεμικό χρόνο 1940, αυξήθηκε 20 %, της ζάχαρης 38 %, ειδών αλλαντοποιίας 40 %, ειδών ζαχαροπλαστικής 43 %, αλιείας ψαριών 55 %, παραγωγής βουτύρου 60 %.
Στα έξη τελευταία μεταπολεμικά χρόνια η παραγωγή βαμβακερών υφασμάτων στην ΕΣΣΔ αυξήθηκε 2,9 φορές, μάλλινων 3,3 φορές, καλτσών 6,6 φορές και δερμάτινων παπουτσιών 3,7 φορές.
Αδιάκοπα αυξαίνει, στη Σοβιετική Ένωση, η παραγωγή υλικών αγαθών. Και τα αγαθά αυτά δεν κατασταλάζουν στα χέρια των καπιταλιστών και των μαυραγοριτών, που δεν υπάρχουν στη χώρα μας, αλλά πηγαίνουν όλα για την ικανοποίηση των αναγκών ολόκληρης της σοβιετικής κοινωνίας.
Τη στιγμή που στις καπιταλιστικές χώρες, η πολιτική του κυνηγητού των εξοπλισμών, οδηγεί στην ελάττωση της παράγωγης για τις ανάγκες των πολιτών και στην αύξηση των τιμών, η χώρα μας πραγματοποιεί ακλόνητα πρωτοείδωτη σε διαστάσεις ειρηνική οικοδόμηση. Η Σοβιετική Ένωση, όπως είπε ο σ. Στάλιν «δεν περιορίζει, αλλά αντίθετα επεκτείνει την παραγωγή για τις ανάγκες των πολιτών, δεν συμπτύσσει, αλλά αντίθετα αναπτύσσει την οικοδόμηση μεγαλειώδικων υδροηλεκτρικών σταθμών και αρδευτικών συστημάτων, δε σταματά, αλλά αντίθετα συνεχίζει την πολιτική της ελάττωσης των τιμών .... ».
Σε μας η αύξηση της παραγωγής συνοδεύεται απ' την ελάττωση του κόστους παραγωγής των προϊόντων και αυτό μας επιτρέπει να ελαττώνουμε τις τιμές λιανικής πώλησης. Και η ελάττωση των τιμών μαζί με το ανέβασμα της ευημερίας των εργαζομένων οδηγούν στην αδιάκοπη αύξηση της κατανάλωσης στη χώρα μας, στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, στην ανάπτυξη της παραγωγής.
Δεν εννοείται σοσιαλισμός χωρίς την καθημερινή φροντίδα του κράτους για την ευημερία του λαού. Αυτό αποτελεί σπουδαιότατο νόμο της ανάπτυξης της σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου