«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», 20.01.1952, Πολωνία
«. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Το Μάρτη του 1923 η κατάσταση της υγείας του Λένιν πάλι χειροτέρεψε. Στις 9 του Μάρτη έπαθε νέα προσβολή της αρρώστιας, αυτή τη φορά πολύ βαριά. Ο Λένιν έπεσε στο κρεβάτι.
Δεν μπόρεσε να πάρει μέρος στις εργασίες του 12 συνεδρίου του κόμματος, που έγινε τον Απρίλη του 1923.
Ήταν το πρώτο συνέδριο ύστερα από την κατάληψη της εξουσίας απτούς μπολσεβίκους όπου ο Λένιν δεν μπόρεσε να παρευρεθεί.
Το 12 συνέδριο του κόμματος πήρε υπόψη στις αποφάσεις του όλες τις υποδείξεις του Λένιν, που δοθήκαν στα τελευταία του γράμματα και άρθρα. Σύμφωνα με γραπτή δήλωση του Λένιν το 12 συνέδριο αποφάσισε να συνενώσει την ΚΕ έλεγχου του κόμματος και την εργατοαγροτική επιθεώρηση σένα σώμα έλεγχου του κράτους και του κόμματος.
Στον οργανισμό αυτό ανατέθηκαν υπεύθυνα καθήκοντα: Να περιφρουρεί τη ενότητα του κόμματός μας, να στερεώνει την κομματική και κρατική πειθαρχία, να καλυτερεύει με όλα τα μέσα το μηχανισμό του σοβιετικού κράτους.
Ως το Μάη η κατάσταση της υγείας του Λένιν δεν είχε αξιοσημείωτη βελτίωση. Στα μέσα του Μάη τον πήγαν στο Γκόρκι. Εκεί, από το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιούλη, η υγεία του Λένιν ξανάρχισε να καλυτερεύει.
Στις 9 του Οκτώβρη 1923 ο Λένιν ήρθε για μερικές ώρες στη Μόσχα. Πέρασε από το διαμέρισμά του, έριξε μια ματιά στην αίθουσα συνεδριάσεων, πήγε στο γραφείο του στο Κρεμλίνο, πέρασε από τους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας, επισκέφθηκε τη γεωργική έκθεση και ξανάφυγε για το Γκόρκι.
Ήταν η τελευταία φορά που ο Λένιν ήρθε στη Μόσχα.
Στις 21 του Γενάρη 1924 στις 6 το βράδυ, αναπάντεχα για όλους, άρχισε μια δυνατή κρίση της αρρώστιας του. Ο Λένιν έχασε τις αισθήσεις του. Στις 6 και 50 το βράδυ ο Λένιν πέθανε στο Γκόρκι από εγκεφαλική αιμορραγία.
Πέθανε εκείνος που ενσάρκωνε μέσα του ολόκληρη τη ρωσική επανάσταση, εκείνος που την κυοφόρησε στο μυαλό του, την προετοίμασε, την πραγματοποίησε, της έσωσε. Ο Λένιν είναι ο μεγαλύτερος και από κάθε άποψη ο αγνότερος από τους δημιουργούς της ιστορίας. Ο άνθρωπος που περισσότερα απ’αυτόν κανείς δεν έκανε για τους ανθρώπους [Μπαρμπύς].
Ο θάνατος του Λένιν, του αρχηγού, του δασκάλου, ήταν ένα βαρύ χτύπημα για το κόμμα, την εργατική τάξη, τις λαϊκές μάζες της χώρας μας, τους εργαζόμενους όλου του κόσμου.
Ο θάνατος του Λένιν προκάλεσε αγαλλίαση στο στρατόπεδο των ιμπεριαλιστών. Πίστευαν πως δίχως το Λένιν η προλεταριακή δικτατορία θα χαθεί.
Ο θάνατος του Λένιν έδωσε φτερά και σε κείνους που προσπαθούσαν να βγάλουν το κόμμα από το λενινιστικό δρόμο : υπολόγιζαν πως δίχως τον Λένιν θα καταφέρουν να αλλάξουν την μπολσεβίκικη φύση του λενινιστικού κόμματος.
Οι εχθροί γελαστήκαν σκληρά. Δεν πήραν υπόψη τους πως ο Λένιν έδωσε στα χέρια του κόμματός του ακατανίκητο όπλο της ατρόμητης και λαμπρής σκέψης του, το όπλο του λενινισμού. Ο Λένιν έσπειρε μέσα στο κόμμα το φλογερό του μισός για το κεφαλαιοκρατικό καθεστώς, τη σιδερένια του θέληση για το γκρέμισμα αυτού του καθεστώτος, για τη δημιουργία του κομμουνισμού. Ο Λένιν δίδαξε αυτό το κόμμα να μη φοβάται τις δυσκολίες, να μην υποχωρεί στην κούραση, στις απογοητεύσεις, στις ταλαντεύσεις.
Τη νύχτα της 21 προς τις 22 του Γενάρη συνήλθε η ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του μπολσεβίκικου κόμματος.
Στις 22 του Γενάρη η κεντρική επιτροπή απεύθυνε στο κόμμα, σε όλους τους εργαζομένους μια προκήρυξη για το θάνατο του Λένιν.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .»
( Από το βιβλίο «Σύντομη σκιαγραφία της ζωής και της δράσης του Λένιν»)
Το Μάρτη του 1923 η κατάσταση της υγείας του Λένιν πάλι χειροτέρεψε. Στις 9 του Μάρτη έπαθε νέα προσβολή της αρρώστιας, αυτή τη φορά πολύ βαριά. Ο Λένιν έπεσε στο κρεβάτι.
Δεν μπόρεσε να πάρει μέρος στις εργασίες του 12 συνεδρίου του κόμματος, που έγινε τον Απρίλη του 1923.
Ήταν το πρώτο συνέδριο ύστερα από την κατάληψη της εξουσίας απτούς μπολσεβίκους όπου ο Λένιν δεν μπόρεσε να παρευρεθεί.
Το 12 συνέδριο του κόμματος πήρε υπόψη στις αποφάσεις του όλες τις υποδείξεις του Λένιν, που δοθήκαν στα τελευταία του γράμματα και άρθρα. Σύμφωνα με γραπτή δήλωση του Λένιν το 12 συνέδριο αποφάσισε να συνενώσει την ΚΕ έλεγχου του κόμματος και την εργατοαγροτική επιθεώρηση σένα σώμα έλεγχου του κράτους και του κόμματος.
Στον οργανισμό αυτό ανατέθηκαν υπεύθυνα καθήκοντα: Να περιφρουρεί τη ενότητα του κόμματός μας, να στερεώνει την κομματική και κρατική πειθαρχία, να καλυτερεύει με όλα τα μέσα το μηχανισμό του σοβιετικού κράτους.
Ως το Μάη η κατάσταση της υγείας του Λένιν δεν είχε αξιοσημείωτη βελτίωση. Στα μέσα του Μάη τον πήγαν στο Γκόρκι. Εκεί, από το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιούλη, η υγεία του Λένιν ξανάρχισε να καλυτερεύει.
Στις 9 του Οκτώβρη 1923 ο Λένιν ήρθε για μερικές ώρες στη Μόσχα. Πέρασε από το διαμέρισμά του, έριξε μια ματιά στην αίθουσα συνεδριάσεων, πήγε στο γραφείο του στο Κρεμλίνο, πέρασε από τους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας, επισκέφθηκε τη γεωργική έκθεση και ξανάφυγε για το Γκόρκι.
Ήταν η τελευταία φορά που ο Λένιν ήρθε στη Μόσχα.
Στις 21 του Γενάρη 1924 στις 6 το βράδυ, αναπάντεχα για όλους, άρχισε μια δυνατή κρίση της αρρώστιας του. Ο Λένιν έχασε τις αισθήσεις του. Στις 6 και 50 το βράδυ ο Λένιν πέθανε στο Γκόρκι από εγκεφαλική αιμορραγία.
Πέθανε εκείνος που ενσάρκωνε μέσα του ολόκληρη τη ρωσική επανάσταση, εκείνος που την κυοφόρησε στο μυαλό του, την προετοίμασε, την πραγματοποίησε, της έσωσε. Ο Λένιν είναι ο μεγαλύτερος και από κάθε άποψη ο αγνότερος από τους δημιουργούς της ιστορίας. Ο άνθρωπος που περισσότερα απ’αυτόν κανείς δεν έκανε για τους ανθρώπους [Μπαρμπύς].
Ο θάνατος του Λένιν, του αρχηγού, του δασκάλου, ήταν ένα βαρύ χτύπημα για το κόμμα, την εργατική τάξη, τις λαϊκές μάζες της χώρας μας, τους εργαζόμενους όλου του κόσμου.
Ο θάνατος του Λένιν προκάλεσε αγαλλίαση στο στρατόπεδο των ιμπεριαλιστών. Πίστευαν πως δίχως το Λένιν η προλεταριακή δικτατορία θα χαθεί.
Ο θάνατος του Λένιν έδωσε φτερά και σε κείνους που προσπαθούσαν να βγάλουν το κόμμα από το λενινιστικό δρόμο : υπολόγιζαν πως δίχως τον Λένιν θα καταφέρουν να αλλάξουν την μπολσεβίκικη φύση του λενινιστικού κόμματος.
Οι εχθροί γελαστήκαν σκληρά. Δεν πήραν υπόψη τους πως ο Λένιν έδωσε στα χέρια του κόμματός του ακατανίκητο όπλο της ατρόμητης και λαμπρής σκέψης του, το όπλο του λενινισμού. Ο Λένιν έσπειρε μέσα στο κόμμα το φλογερό του μισός για το κεφαλαιοκρατικό καθεστώς, τη σιδερένια του θέληση για το γκρέμισμα αυτού του καθεστώτος, για τη δημιουργία του κομμουνισμού. Ο Λένιν δίδαξε αυτό το κόμμα να μη φοβάται τις δυσκολίες, να μην υποχωρεί στην κούραση, στις απογοητεύσεις, στις ταλαντεύσεις.
Τη νύχτα της 21 προς τις 22 του Γενάρη συνήλθε η ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του μπολσεβίκικου κόμματος.
Στις 22 του Γενάρη η κεντρική επιτροπή απεύθυνε στο κόμμα, σε όλους τους εργαζομένους μια προκήρυξη για το θάνατο του Λένιν.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .»
( Από το βιβλίο «Σύντομη σκιαγραφία της ζωής και της δράσης του Λένιν»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου