Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΑΤΙΝ

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ», ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΑΠΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, 12.03.1952, ΠΟΛΩΝΙΑ

Μπροστά από μερικούς μήνες η αμερικανική προπαγάνδα προβοκατόρικα άρχισε να μιλά και να συκοφαντεί τη ΣΕ για το ζήτημα της δολοφονίας των αιχμαλώτων Πολωνών αξιωματικών, που κατέσφαξαν οι χιτλερικοί εγκληματίες στο δάσος του Κατίν στα 1941.
Με την χρεωκοπημένη αυτή με μέθοδο της προβοκατόρικης προπαγάνδας θέλουν να κρύψουν και να δικαιολογήσουν στα μάτια όλου του κόσμου τα φοβερά εγκλήματα που διαπράττουν αυτοί σήμερα στη Κορέα, ακόμα θέλουν να καλλιεργήσουν το μίσος και να εξασθενίσουν την αδιάρρηκτη φιλία του πολωνικού και Σοβιετικού λαού.
Για το σκοπό μάλιστα αυτό συγκρότησαν «ειδική επιτροπή της βουλής των αντιπροσώπων για την εξέταση της υπόθεσης Κατίν». Ποια είναι όμως η υπόθεση Κατίν;
Το Κατίν είναι το δάσος όπου οι χιτλερικοί στα 1941 δολοφόνησαν 11 χιλιάδες πολωνούς αξιωματικούς. Βρίσκεται 15 χιλιομ. από το Σμόλενσκ κοντά στο χωριό Κοζε Γκούρι, 200 μέτρα μακριά από το δρόμο που πάει για το Βιτέμσκ (σ.τ.ε: πόλη της σημερινής Λευκορωσίας). Στο δάσος αυτό βρίσκονται οι ομαδικοί τάφοι 11 χιλ. αιχμαλώτων πολέμου – Πολωνών αξ/ων.
Το απαίσιο αυτό έγκλημα οι χιτλερικοί δολοφόνοι θέλησαν προβοκατόρικα να το φορτώσουν στις πλάτες των ρώσων.
Ήταν η περίοδος του χειμώνα 1942-43 που η κατάσταση στα μέτωπα χειροτέρευε για τους γερμανούς, ενώ η ενότητα ανάμεσα στους συμμάχους δυνάμωνε.
Ο Γκαίμπελς τότε για να συκοφαντήσει τη ΣΕ κατέφυγε στη προβοκάτσια εκμεταλλευόμενος τα εγκλήματα που οι ίδιοι γερμανοί διέπραξαν στο δάσος Κατίν. Έτσι στα 1943 το γερμανικό ραδιόφωνο, όπως και το αμερικάνικο σήμερα, άρχισε να κατηγορεί τη ΣΕ ότι αυτή είναι εκείνη που διέπραξε το έγκλημα σε βάρος των 11 χιλ. αξιωματικών στο δάσος Κατίν στα 1940. Υπολόγιζε πως θα κατόρθωνε έτσι ν’ ανάψει τη φωτιά του μίσους ανάμεσα στους πολωνούς και ρώσους, κι ακόμα ότι θα μπορέσει να καλύψει τα δικά του εγκλήματα.
Όμως τα γεγονότα διέψευσαν και τον προκάτοχο των αμερικάνων Γκαίμπελς αλλά διαψεύδουν και τους σημερινούς απογόνους του Γκαίμπελς, αμερικάνους ιμπεριαλιστές.
Με την απελευθέρωση των εδαφών αυτών 1944, συγκροτήθηκε ειδική επιτροπή από σοβιετικούς επιστήμονες γιατρούς και στρατιωτικούς για να εξετάσει την υπόθεση του δάσους Κατίν.
Η επιτροπή λεπτομερειακά εξέτασε την όλη υπόθεση Κατίν, και εξέδωσε ανακοινωθέν με όλες τις λεπτομέρειες της εκτέλεσης των πολωνών αξ/κων απ’ τους χιτλερικούς. Το ανακοινωθέν αναφέρει
Προτού να καταληφτεί το Σμόλενσκ απ’ τους γερμανούς καταχτητές οι αιχμάλωτοι πολέμου αξ/κοι και στρατιώτες πολωνοί, δούλευαν στο δυτικό μέρος της επαρχίας και έφτιαχναν ή επιδιόρθωναν δρόμους.
Όταν οι γερμανοί αιφνιδιαστικά επιτεθήκαν δημιουργήθηκε τέτοια κατάσταση που στάθηκε αδύνατο στους ρώσους έγκαιρα να μεταφέρουν τα στρατόπεδα αιχμαλώτων κι έτσι όλοι οι αιχμάλωτοι πολέμου πολωνοί, καθώς και μέρος της φρουράς και του υπηρετικού προσωπικού αιχμαλωτίστηκαν, απ’ τους γερμανούς.
Σε συνέχεια το ανακοινωθέν παραθέτει στοιχεία του Β. Βιετοσκίκουφ διοικητή του στρατοπέδου Ν. 1 που μιλάει ότι στάθηκε αδύνατη η μεταφορά του στρατοπέδου, της δασκάλας Μαρία Αλιγαντρόβνα που το 1941 με τη κατοχή των γερμανών έβλεπε τους πολωνούς να δουλεύουν στο δρόμο, της Αλιξέγιεβνα, Μηχαήλοβα και Κονιαχοφόκα που δούλευαν στην υπηρεσία των γερμανών και ήταν αυτόπτες μάρτυρες στην εκτέλεση των πολωνών αξ/κων. Ακόμα πλήθος άλλων μαρτύρων που αναφέρει το ανακοινωθέν διαπιστώνουν το απαίσιο έγκλημα που διέπραξαν οι γερμανοί το φθινόπωρο του 1941.
Η επιτροπή επί τόπου ανέσκαψε τους μαζικούς τάφους και έκανε λεπτομερειακή εξέταση στα πτώματα. Βρέθηκαν γράμματα με ακριβείς διευθύνσεις που έφεραν ημερομηνίες Απρίλη Μάη και Ιούνη 1941.
Η εξέταση των ιατροδικαστών διαπίστωσε ότι το έγκλημα έγινε το φθινόπωρο του 1941. Στα χέρια της επιτροπής βρίσκεται σημειωματάριο με 17 σελίδες ιδιόχειρα γραμμένο από τον Μεσαγκίνα Ρώσο δικηγόρο του Σμόλενσκ, προδότη που είχε τοποθετηθεί απ’ τους γερμανούς δήμαρχος της πόλης. Το σημειωματάριο αυτό έπεσε στα χέρια των Ρώσων με την απελευθέρωση του Σμόλενσκ. Στη σελίδα 10 με ημερομηνία 15 Αυγούστου 1941 είναι γραμμένα.
«Όλοι οι πολωνοί αιχμάλωτοι πολέμου να κρατηθούν και να οδηγηθούν στην διοίκηση»
Στη σελίδα 15 (χωρίς ημερομηνία) :
«Αν κυκλοφορεί ανάμεσα στο πληθυσμό φήμη για τον τουφεκισμό των αιχμαλώτων πολέμου πολωνών στο Κόζε Γκούρα (Ούμνοφ).»
Από το σημειωματάριο βγαίνει ότι στις 15 Αυγούστου 1941 οι αιχμάλωτοι πολέμου – Πολωνοί βρίσκονταν ακόμα στην περιοχή Σμόλενσκ και δεύτερο ότι οι γερμανικές αρχές τους φυλάκισαν. Ακόμα φαίνεται ότι η γερμανική διοίκηση φοβούμενη μήπως ο πληθυσμός έμαθε για τα εγκλήματα που διέπραξε, έδωσε ειδικές οδηγίες για να ελεγχτεί η πιθανότητα αυτή.
Ο Ούμνοφ, που αναφέρεται στο σημειωματάριο ήταν επικεφαλής της Ρούσικης αστυνομίας στο Σμόλενσκ στους πρώτους μήνες της κατοχής.
Στα γενικά συμπεράσματα που παραθέτει το ανακοινωθέν μεταξύ των άλλων αναφέρεται :
Τις μαζικές εκτελέσεις των πολωνών αιχμαλώτων πολέμου – στο δάσος Κατίν τις έκανε το γερμανικό πολεμικό γραφείο που καλύπτονταν κάτω απ’ το όνομα «Επιτελείο του 537 εργατικού τάγματος» επικεφαλής του οποίου ήταν ο αντισυνταγματάρχης Άρνες.
Αυτή την περιβόητη «υπόθεση Κατίν» που πριν από 8 χρόνια ξεσκεπάστηκε σαν τερατώδικο ψέμα του Γκαίμπελς, η αμερικάνικη κυβέρνηση που σ’ όλο αυτό το διάστημα σιωπούσε, πάει πάλι σήμερα να τη ξαναφέρει στην επιφάνεια. Κι αυτό γιατί ποτέ άλλοτες οι αμερικάνοι δεν αισθάνονταν την γυμνή ανάγκη να αποσπάσουν την προσοχή των λαών απ’ τις σκοτεινές τους πράξεις, και τα ανήκουστα εγκλήματα που αυτοί οι σύγχρονοι βάρβαροι, παραβιάζοντας όλες τις αρχές του διεθνούς δικαίου και της ανθρώπινης ηθικής, διαπράττουν στην Κορέα χρησιμοποιώντας ενάντια στον ειρηνικό πληθυσμό το απαγορευμένο βακτηριολογικό όπλο. Οι προβοκάτορες αμερικάνοι στα χαμένα σχίζουν τα ρούχα τους, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τους χιτλερικούς εγκληματίες πολέμου, τους ίδιους υπεύθυνους για το φρικιαστικό έγκλημα του Κατίν, βγάζοντάς τους απ’ τις φυλακές και χρησιμοποιώντας τους για την ανασύσταση της νέας Βέρμαχτ.
Πάνω στη υπόθεση αυτή το πρακτορείο «Τας» δημοσίευσε το παρακάτω ανακοινωθέν:
«Το υπουργείο των εξωτερικών των ΕΠΑ στις 25 του Φλεβάρη 1952 έστειλε στο σοβιετικό πρεσβευτή στις ΕΠΑ Πιντούσκιν επιστολή του Μέρντεν προέδρου της επιτροπής της βουλής των αντιπροσώπων για την λεγόμενη εξέταση της “υπόθεσης Κατίν” Στην επιστολή επισυνάπτεται απόφαση της βουλής των αντιπροσώπων του κογκρέσου της 18 Σεπτέμβρη 1951. Στη επιστολή του ο Μέρντεν τονίζει ότι επιθυμεί να πάρει απ’ τη Σ. Κυβέρνηση κάποια “στοιχεία” για το ζήτημα της δολοφονίας των αιχμαλώτων πολωνών αξιωματικών που κατέσφαξαν οι χιτλερικοί εγκληματίες στο δάσος του Κατίν στα 1941.
Η πρεσβεία επιστρέφει με το παρόν την επιστολή του Μέρντεν που παρέλαβε απ’ το υπουργείο των εξωτερικών μαζί με τη συνημμένη απόφαση της βουλής των αντιπροσώπων της 18 του Σ/βρη 1951 σαν ντοκουμέντο που παραβιάζει τις γενικά παραδεγμένες αρχές των διεθνών σχέσεων και προσβάλει τη Σ.Ε. Η πρεσβεία υπενθυμίζει ότι:

1. Το ζήτημα του εγκλήματος του Κατίν είχε εξεταστεί ακόμα από το 1944 από ειδική επιτροπή και διαπιστώθηκε ότι η υπόθεση Κατίν είναι έργο των χιτλερικών εγκληματιών όπως είχε δημοσιευτεί στον τύπο της 26 του Γενάρη του 1944.
2. Ενάντια στη διαπίστωση αυτή της ειδικής επιτροπής η κυβέρνηση των ΕΠΑ δεν εξέφρασε καμιά επιφύλαξη 8 ολόκληρα χρόνια ως τον τελευταίο καιρό.

Η πρεσβεία θεωρεί απαραίτητο να δηλώσει σχετικά ότι η ανακίνηση του ζητήματος για το έγκλημα του Κατίν 8 ολόκληρα χρόνια ύστερα απ’ τη διαπίστωση της ειδικής επιτροπής έχει μοναδικό σκοπό να συκοφαντήσει τη ΣΕ και ν’ αποκαταστήσει έτσι τους χιτλερικούς εγκληματίες που έχουν καταδικαστεί απ’ την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Στο παρόν επισυνάπτεται το παραπάνω αναφερόμενο πόρισμα της ειδικής επιτροπής για το έγκλημα του Κατίν»
Η πολωνική επίσης κυβέρνηση έκανε δηλώσεις για την προσπάθεια αυτή των αμερικάνων τονίζοντας:
«Ο πολωνικός λαός με αγανάκτηση στιγματίζει την κυνική προβοκάτσια των αμερικάνων ιμπεριαλιστών, που καπηλεύονται τον τραγικό θάνατο των χιλιάδων πολωνών στο Κατίν.
Ο Πολωνικός λαός ξέρει καλά ποιος ήταν ο δολοφόνος του και ποιος ο ελευθερωτής και συμπαραστάτης του. Χαμένες είναι οι προσπάθειες των Αμερικάνων εμπρηστών του πολέμου να μολύνουν την αδιάρηχτη φιλία που ενώνει τον πολωνικό λαό με τους λαούς της Σοβιετικής Ένωσης, το ίδιο χαμένες όπως ήταν και οι προσπάθειες του Χίτλερ.».